การวิเคราะห์อาบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 12/450

ประโยค - ทูตสนัปสถานกเกลาศ กาด - หน้าที่ 12 "อาบัติใดที่เรากล่าวว่า สังฆทิขาส, ท่านองค์ฟัง อาบัตินัน ตามที่ได้กล่าวแล้ว สงฆ์เท่านั้น ยอมให้ปรอท ยอมือเข้ามาถอดดิม ยอมือมาด ยออพานะ เพราะเหตุนี้น อาบัติเน้น บันติเดรียกว่า สังฆทิขาส." ก็วิถุบฐานวิธีมีให้ปรอทเป็นต้น ในกองอาบัติเน้น มาแล้วโดยพิสครา ในสมจัญขันกระ ขึ้นเจ้าจักทำการพรรนาวุฒฐานวิถูล่านั้น ในสมจัญขันกระนั้นแน่. สองบทว่า ตูสา วา อาบตุดีณอกายสุต มีความว่า (อีกอย่างหนึ่ง กรรมเป็นชื่อสำหรับเรียก) ประชุมแห่งอาบัติเน้นนั้นเอง. ในพระบูชาเนิน อาบติเน มีเพียงตัวเดียว แม้ก็จริง ถึงอย่างนั้น นิกายนศพที่ว่าด้วยรํศพึทิฟ หรือ ด้วยโวหารที่เรียกส่วน ทั้งหลายรวมกัน อย่างขั้นศพ ที่ว่า " เวนานั้นหนึ่ง วิญญาณนั้นหนึ่ง" ดังนี้เป็นต้น. พระผู้พระภาค ครับทรงจำแนกสิกขาบทที่พระองค์ทรงอุตถไว้ ตามลำดับบ่อยนั่นแล้ว นั่นคือ จิตร์ว่าคือ อนุคุตตรูป โมจติ เป็นอาทิ เพื่อแสดงอุบาย กาล ความประสงค์และวัตถุแห่งความประสงค์ ของภิกษุผู้ถึงการปล่อยลูกนกนี้. [ อธิบายบทความขี้ว่าด้วยเหตุให้ปล่อยลูกกา ] จริงอยู่ ในส่วนทั้ง ๔ มีอุบายเป็นดังนี้ อุบายรงแสดงแล้ว ด้วย ๔ บาท มือลักษณ์รูปเป็นต้น. เพราะว่า ภิกษุพึงปล่อยในรูปภายใน