ความเข้าใจเกี่ยวกับเนยข้นและเนยใสในพระพุทธศาสนา : หน้า 402/450

ประโยค (ตอน) - ดูตัวสนั่นปลากะเปล่า ภาค ๑ - หน้าที่ 401 เป็นนิสส์สกัครย์ ด้วยเนยข้นและเนยใส่ที่มาแล้วในพระมาสิโด, ในพระมาสนั้น เป็นทุกฤดูด้วยเนยใสของพวกสัตว์ที่มีมะเป็นอัปปะ นี้. ในจรกฤถิอัทระ ท่านค้นค้านเนยใสและเนยขืนของมนุษย์ไว้ ทำให้สมควรแก่เหตุ. เนยใสและเนยข้นของมนุษย์นั้น ท่านคัดค้านรว ไม่ชอบ เพราะพระอาจารย์ทั้งหลายอนุญาตไว้ในจรกถดทั้งปวง. และแม้การวิจารณ์เนยใสและเนยข้นของมนุษย์นั้น จามําข้างหน้า. แม้นข้นที่มาแล้วในพระบา จี กิฏฐรับประเดนในเวลาคราวอัน. ฉันแม้เจือบอามิตย์ในเวลานั้นในวันนั้น ควรอยู่, ตั้งแต่ภายหลัง ฉันไป ไม่เจืออามิสเลย จึงควร. เพราะล่วง ๓ วันไป ในเนยข้นที่ เก็บไว้ในภาชนะต่าง ๆ กัน เป็นนิสส์สกัครย์ ตามจำนวนภาชนะ, ใน เนยข้นที่เก็บไว้ อย่างเป็นกิจฉัน ไม่คละกัน, แต่ในภาชนะเดียว ก็ เป็นนิสส์สกัครย์ ตามจำนวนก้อน. เนยข้นที่กุฎรุ่งุระเดรคไว้ในเวลา หลังฉัน ผู้ศึกษา255ิทราโดยเนยเนยใสเองกัน. ส่วนความแปลกกันในเนยข้นนี้ มีดังนี้:- ก้อนนมสัมบ, หยาดปรีย์บ้าง มีอยู่, เพราะฉะนั้น พวกพระครูจำนวนครึ่ง จึงได้ กล่าวว่า "ที่ฟอกแล้วจัดครัว." ส่วนพระมหาสิเดระ กล่าวว่่า "ตั้ง แต่เวลาที่พระผู้พระภาคเจ้าทรงอนุญาตแล้ว นายข้นอ่อนจาก เปรียบเท่านั้น กิจของหลายขบฉันได้." เพราะเหตุนี้ กิจจะฉัน เนยข้นพิชาระ คือถักเอานมสัม, เปรียบ แบงวัน และมดแดงเป็นด้น ออกแล้วฉันเกิด. กิจใครจะอธิษฐานให้เป็นเนยใสกัน จะยิ้มแม้เนชัน ที่ยังไม่ฟอกก็ครบ. ในเนยข้นนี้สิ่งใดที่เป็นเนมสัมกิ๊ด ที่เป็นเปรียงก็ดิ