การบริโภคและการอาบัติในการศึกษาส่วนปลากระแส : หน้า 403/450

ประโยค (1) - ดูดซึมส่วนปลากระแสภาค ๑ - หน้าที่ 402 สิ่งนั้นจักถึงความหมายสั้นไป. ก็ถือเหตุเพียงเท่านี้ ยังไม่ชื่อว่ารับ ประเคนพร้อมทั้งวัดคู่ อธิษฐานดังวานนี้ เป็นอธิษฐานในคำของ พระมหาสวะระนี้ แต่กิญจทงหลายผู้มักรังเกียจ ย่อมรังเกียจแม้ใน เนยขนที่เขียวันน เพราะเขียวพร้อมทั้งอามิส. บัดนี้ ผู้ศึกษาพึงถือเอานัยแห่งอาบัติ อนาบัติ การบริโภค และไม่ บริโภคในเนื้อที่บอกต้องแล้วเก็บไว้ ในเนื้อวันที่กรูรับประเคนมสด และนมสักก่อนฉันแล้วทำ ในเนื้อวันที่กรูรับประเคนมสดฉันนั้น ในภายหลังฉันแล้วทำ ในเนื้อวันที่ท่านด้วยนมสดและนมส้ม ที่เป็น อุณหถิศดี และในเนื้อชนของพวกสัตว์ที่มีมลสะเป็นอัปปะ ทั้งหมด โดยลำดับดังกล่าวแล้วในเนื้อใสนั่นแหละ. พวกขาวบ้าน ย่อมเทซึ่ง เนยใสบ้าง เนยข้นบ้าง น้ำมันที่เคยแล้วบ้าง น้ำมันที่ยังไม่ได้ดื่มเอาบ้าง ลงในเนื้อใสนั่นเอง ของกิญจทงหลายผู้เข้าไป เพื่อกินอู่มัน. หยาดเปรียงและนมส้มบ้าง เม็ดข้าวสุดข้าว รำข้าวสารข้าง จำพวก เมล็ดวันเป็นต้นบ้าง มีอยู่ในเนื้อใสนั้น. เนยใส่นั้น ก็สุขทำให้ลูก ด้วยแสงแดดแล้วกรองเอาไว้ จัดเป็นสัตตาหลากสิบ. กิจจะถือกูละเกี่ยวกับบรรจุที่รับประเคนไว้ แล้วทำการครู๊ดเข้า ทางขุม ควรอยู่. ถ้าในสมัยฝนพรา สามเนตรผู้ลิขี้ เมื่อจะเปลืองการ หุงต้มอามิสให้นำไป อย่างที่พวกกิญจูไม่หุงต้มข้าวสารและรำเป็นต้น ที่ตกลงไปในเนื้อใสนั้น ทำให้ละลายไปไฟแล้วกรองไว้ เรียวถวาย ใหม่, ย่อมควรตลอด ๙ วัน โดยยังเหมือนกัน.