ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (๓) - ดูอีสต์มนต์ปลากากเขาปลาภ ภาค ๑ - หน้า ๒๐๑
มีความละอาย เพราะว่า ภญูสุวสวัสดีและปุ่นพุสกะเหล่านั้น เป็น
ภญูสุวพักคี่ชั้นหัวหน้า แห่งภญูสุวคี่ทั้งหลาย
[ประกฤทธิพาภญูพักคี่]
ได้ยินว่า ชน ๕ คน ในกรุงสาวัตดีเป็นสหายกัน ปรึกษากันว่า
"การกิจกรรมเป็นต้นนั้นเป็นงานที่ลำบาก เอกเกิด สาหยันทั้งหลาย!
พวกเราจะพากันบวช และพวกเราเมื่อบวช ควรวบในฐานะช่วย
สลัดออกเสียในเมื่อกิจการเกิดขึ้น" ดังนี้แล้ว ได้บงในสำนักงานพระอัครสาวกทั้งสอง พวกเธอมีพระราชครฯ ๕ พระรา ท่องมติคาได้
คล่องแล้ว ปรึกษากันว่า "ธรรมวาจาชนนนบท บางคราว มีมีกษีฎสมบูรณ์ บางคราว มีกบฏกี่เคื่อง, พวกเราอยู่รวมในที่แห่ง
เดียวนกันเลย ฯงแตกกันอยู่ในที่ ๓ แห่ง"
ลำดับนั้น พวกเธอจึงกล่าววะภิกษูชื่อบัณฑุกะและโลทิตะว่า
"ท่านผู้อายุทั้งหลาย! ขึ้นชื่อว่ารุ่งสาวัดดี มีตรากุหลามล้านเจ็ดแสน
ตรากุหลอยูรอบครอบเครอง เป็นปากทางแห่งความเจริญของแคว้นกาสิและ
โคศลทั้งสอง กว้างประมาณ ๓๐๐ โยชน ประมาณด้วยหมู่บ้าน ๔ หมื่น
ตำบล, พวกท่านจงให้สร้างสำนัก ในสถานที่ใกล้ ๆ กรุงสาวัตดิ้นั้น
และ แล้วปลูกเมไม่งุ งมุน และมะพร้อมเป็นต้น สงเคราะห์ตรากุหล
ด้วยดอก และผลไม้เหล่านั้น ให้พวกเด็กหนุ่มของตรากุหลวบแล้ว
ขยายบริษัทให้เจริญเถิด."
๑. คน คือ ปิณทุกะ ๑ โลภะ ๑ เมดตะ ๑ กุมทะ ๑ อัสดิ ๑ ปุญพุสกะ ๑
บวชแล้ว เรียกว่า ภญูสุวพักคี่ แปลว่า มีพล ๖
๒. นิครณฤทธานดี อุปปุนกิจจาสุส นิพทานฤฐานติ โยธานาปโร ๑ / ๔๕๓ /