ทฤษฎีสมดุลปาสกาล : หน้า 39/450

ประโยค- ทฤษฎีสมดุลปาสกาล กาล ๑ - หน้าที่ 39 เท่าไปจนถึงสีระยะ มีน้อยอย่างนี้เหมือนกัน พึงทราบวิตศึกษในกามทับลง ดังนี้:- เมื่อถกูญ่มาตตามที่ ผมแล้วคลัง กระทำอธิฐานตามปรัชญา มีการจํเป็นดัชนแล้ว ปล่อยเป็นอาบัติเดียว เมื่อถกูญุมาถุ่งแล้ว ให้คลง บ่อย ๆ เป็นอาบัติทุก ๆ ประโยค พึงทราบวิตศึกษแม้ในกามอุ้ม ดังนี้:- เมื่อถกูญุมาตาภาค ที่ผมดี ที่มือทั้งสองก็ดี ให้คล่ง มีอย่างนี้เหมือนกัน พึงทราบวิตศึกษในกามจุด ดังนี้:- ภูกุมมาตาภาคความให้หน้าม มหาดฉ ยไม่ปล่อย (มือ) เพียงใด เป็นอาบัติตัวเดียวเท่านั้นแนแล เมื่อปล่อยวาง (มือ) แล้วกลับจุดมาเมื่อก็คือ เป็นอาบัติทุก ๆ ประโยค พึงทราบวิตศึกษในกามผล ดังนี้ :- เมื่อถกูญุมาที่หลัง มาตุภูมิลับหลังแล้วผลไป มีน้อยเท่านี้เหมือนกัน พึงทราบวิตศึกษในกามด ดังนี้:- เมื่อถกูญุมือ หรือ ที่ แขนมหามาตามให้แน่นแล้ว เดินไปแม้บัทระโยชน์หนึ่ง เป็นอาบัติ เพียงตัวเดียว. เมื่อปล่อยจับ ๆ เป็นอาบัติทุก ๆ ประโยค พระมามา- สุมเกล้กล่าวว่า " เมื่อไม่ปล่อยถูกต้อง หรือสวมถอดก็ดี บ่อย ๆ เป็นอาบัติทุก ๆ ประโยค." ฝ่ายพระมามา มุมเคราะห์กล่าวว่า "การ จับเดิมนั้นแหละเป็นประมาณ เพราะเหตุนี้ ภูกูญูไม่ปล่อยมือ คราบใด เป็นอาบัติเพียงตัวเดียวครามนั้น." พึงทราบวิตศึกษในกามบิด ดังนี้:- เมื่อถกูญิบด้วยพิกอดี เครื่องประดับก็ดี ไม่ถูกต้องตัวเป็นถูลลังก็ย, เมื่อถูกต้อง เป็น