ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ตอน) - ดูเดชมันปลากาแปลภ ภาค ๑ - หน้า ที่ 121
จึงแปลเป็นพระเมื่อทำเสียงร้องที่ใกล้พระกรรมแห่งพระราชา
พระราชาธิบดีบรรร. มึงก็ลีลา กลับไป. ทั่วเธอทอดพระเนตรเห็น
เหตุุนั้นแล้ว ทรงดำริว่า " กระแนนี้ไว้ชีวิตเรา " จึงริเริ่มต้นเสียง
เหมิอเก่ระแต่ทุหลาย และทรงให้ประกาศพระราชทานยาผู้ง
กระแแตในอุทยานนั้น. เพราะฉะนั้น เวลานั้น จึงถึงอันนับว่า
" กลั้นทนิวปะ " (เป็นที่เสียงเหยื่อแก้กระแด) จำเดิมแต่กาล
นั่นมา. แก่ริ่ง คำว่า " กลั้นทะ " นี้ เป็นชื่อของพวกกระรอกกระแต.
[แก้วรรคเรื่องพระทิพพมัลลบุตร]
คำว่า ทัพพะ เป็นนามแห่งพระเกระนั้น.
บทว่ามูลุดปุตโต แปลว่า เป็นโอรสของเจ้ามัลราช.
คำว่า ชาตยา สุตตสุนฺสน อธฺทธฺติ สจฺจุทิต มีความว่า
ได้ยินว่า พระเกระบุตทิพึ้งราบว่า " มีอุเพียง ๓ ขวบ เมื่อ
บรรพชา ได้ความสังเวชนแล้วบรรลุพระอรหัตผล ในขณะปลดผมเสร็จ
นั่นเทียว."
คำว่า ยูกฺกธิ สาวถนา ปุตพุพฺ เถน ปุตพุพฺ
มีความว่า คุณชาตินี้ คือ วิชฺชา ๓ ปฏิสังขา ๔ อภิญฺญา ๖
โลกุตตรธรรม ๘ ชื่อว่า อันสาวกังบรรลุ, คุณชาตินั้น ย่อมเป็น
อันพระเกระนั้นบรรลุแล้วทุกอย่าง.
คำว่า นฤกฺษ โสภ คิณฺฑุ อุตตริยํ มีความว่า บัดนี้
กิทที่จะพึงทำให้งั้นไปน้อยนึ่ง ไม่มีแก่พระเกระนั้น เพราะกิ