ทุ่งสมันต์ปลาสากแปลภาค ๑ - หน้า 277 : หน้า 278/450

ประโยค (ต่อ) - ทุ่งสมันต์ปลาสากแปลภาค ๑ - หน้า 277 พระอุปัติสถะกล่าวว่า "โรคนั้น หรือโรคอื่นก็ตาม ลงความไว้ ไม่มีมิจฉาทิฏฐิใหม่" ดังนี้ ส่วนในบทว่า นิฏฐิติสํสุมิ ภิกขุมา นี้ บัณฑิตอยู่เข้าใจ อรรถเหมือนในสิกขายก่อน พึงทราบอรรคแห่งติววิเศษ ด้วย อำนาจแห่งอัญญติวิเศษว่า "นิฏฐิติ จิวสุมิ ภิกขุวณ เมื่อจิวว ถึงภิกัลสำเร็จแล้ว" ดังนี้ เพราะอรรถด้วยอำนาจแห่งติววิเศษว่า "กิขัฉ้น อันภิษุพุทธะทำ" ดังนี้ ไม่มี แต่ว่า อรรถด้วยอำนาจ แห่งอัญญติวิเศษว่า "เมื่อจิวว ของภิกษุลสำเร็จแล้ว และเมื่ออัญ เคาะแล้ว ถิ่นกาญูมิปลิไพร ขาดแล้วอย่างนี้ พึงอยู่รากจากใครจิวว แม้สิ้นสารทนี้หนึ้ง" ดังนี้ ย่อมสมควร (เพราะเหตุใด; เพราะเหตุนี้ พึงทราบอรรถแห่งติววิเศษด้วยอำนาจอัญญติวิเศษ) บรรดาบทเหล่านั้น นาว่า ติววรรณ ได้แก่ จากบรรดาใตรจิวว ที่อิฐฐานแล้ว จิววผันใดผันหนึ่ง จิวย่อมอยู่ปราศจาก จิววผันเดียว ก็ว่าด่าเป็นผู้ปราศจากใตรจิวว เพราะเป็นผู้อยู่ ปราศจาก (จิววผืนหนึ่ง) อันนั้นน้องในความสำเร็จเป็นใครจิวว เพราะเหตุนัน้นแล ในบทภาคนะแห่งวว่า ติวววัจฉ นั้น พระ องค์จึงตรัสคำว่า "สุขุมภูย" เป็นต้น บทว่า วิปปูเญย คือ พึงเป็นผู้ปราศจาก [อธิบายสถานที่เก็บอิฐวะและวิธีปฏิบัติ] คำว่า "คาโม เอกปอโร" เป็นอาทิ ตรัสไว้เพื่อให้กำหนด