การสอบสวนภิกษุและการปฏิบัติตนในการดำรงชีวิตทางพระธรรม : หน้า 305/450

ประโยค (ตอน): ดูเดิมสนับสนับกาสกแพล ภาค ๑ หน้า ที่ 304 บทว่า อญญูชียมาน ความว่า ภิกษุเหล่านั้นถูกท่านพระ อุบาลีสอบสวนถึงการบรรพชา อุปสมบท การอธิฐานบาตรและจีวร เป็นต้นอยู่. ข้อว่า เตมุกตุ อารโณมัท มีความว่า ทูลให้ทราบว่าเป็น ภิกษุแล้ว ได้กราบทูลเรื่องที่ภิกษุเหล่านั้นกล่าว โดยนัยเป็นต้นว่า "เป็นผู้เดินทางไกลจากเมืองสกลนครสวรรคดี." [เมื่ออัญเชิญของอิวัวไปหามปล่อยถ่ายเดินทาง] ในคำว่า อญญูชียมาน คนดี ว่า เป็นนต้น ผู้ศึกษาพินิจทราบ อนุุปพิเทกา ตั้งต้นแต่คำที่รัสไว้ข้างหน้าว่า "ปกิลอดแล้วว่าหญ้า หรือด้วยไปไม้" เป็นนต้น โดยนัยดังจะกล่าวต่อไปอย่างนี้ :- ถ้าพวกภิฏกุหนุ่มพานพวกโจรแล้วก็อญญูชียมานคนดีไว้อาระวาทะไป, พวกโจรจึงเอาเพียงผ่านง่านและผ้าห่มของพระเณรทั้งหลายเท่านั้นไป, พระเณรทั้งหลายยังไม่ควรให้อนุุวีรทีเดียวก่อน. ยังไม่ควรจะหักกิ่งไม้และเค็ดใบไม้. ถ้าพวกภิฏกุหนุ่มพึงห่อของทั้งหมดไป, พวกโจรซึ่งเองเอาเพียงผ่านง่านและผ้าห่มของพระเณรและห่อสิ่งของนั้นไป, พวกภิฏกุหนุ่มมาแล้ว ยังไม่ควรให้ผ่านง่านและผ้าห่มของตนแก่พระเณรทั้งหลายก่อน. เพราะว่าพวกภิฏกุผู้มิได้ถูกโจรจึงเอาวีรไป ย่อมไม่ได้เพื่อจะหักกิ่งไม้และใบไม้เพื่อประโยชน์แก่วกิริยกูบโจรซึ่งเอาวีรไป. และพวกภิฏกุผู้ถูกโจรจึงเอวีรไป ย่อมไม่ได้ (เพื่อหักกิ่งไม้และใบไม้) เพื่อประโยชน์ทั้งแก่ตนเองทั้งแก่คนอื่น. เพราะฉะนั้น พระเณร