วิธีปฏิบัติในการจัดการเงินและทอง : หน้า 330/450

ประโยค(ฉบับที่) - คู่มือส่วนปาษาเทป ภาค ๑ - หน้าที่ 329 คนอื่นสั่งว่า "ท่านพิทักษ์จิวีร่าแก่นพระเจริญ" แล้วหลักไจากที่นั่น ที่เดียว นี้ ชื่อว่า กับปิยการกลับหลัง; ฉะนั้น กับปิยการทั้งสอง นี้จึงชื่อว่า กับปิยการที่ทุติไม่ใส่เสน. ในกับปิยการทั้ง ๒ นี้ พึง ปฏิบัติเหมือนในอัญญากศภิหนวก และอัปปวาริศภิหนวก นะนั้น. ถ้ากับปิยาการที่ทุกๆ ได้แสดงทั้งหลาย นำจิวรามาภวเอง, ภกษ พิรับ, ถ้าไม่ได้นามาววย, อย่างพึงพูดคำอะไร ๆ ก็ว่าว่า ทฏฺตน จิรเจตนา ปิโภเนยะ นี่ สักว่เป็น เทคนาเท่านั้น. ถึงในพวกกับปิยาการแม่ผู้กำอิถิคาอิถีว เพื่อประโยชน์แก่ปิยาบาตเป็นต้นด้วยตนเอง ก็มีอย่างนี้เหมือนกัน. ภกษจะรับเพื่อประโยชน์แก่ตนเองอย่างเดียวเท่านั้น ไม่สมควร. [วิธีปฏิบัติในเรื่องเงินและทองที่ผู้ถือขาย] ถ้าใคร ๆ นำทองและเงินมجاوزว่า "ขาพเจ้าจวาย ทองและเงินนี้เกล้าสุข, ท่านทั้งหลายจะสร้างอาราม วิหาร เจดีย์ หรืออันนั้นเป็นต้น อย่างใดอย่างหนึ่งตาม, จะรับทองและเงินแม้นี้ ไม่ควร. ในมหาโจจร ท่านกล่าวไวว่า "ด้วยวาสนทูกุมากุฎู ภิญญูรูปใดๆหนึ่งผู้รับเพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น." ถ้่าเมื่อกิญจูปฏิสวามว่า "ภิฏฐังหลายจะรับทองและเงินนี้ ไม่สมควร." เขากล่าวว่า "ทอง และเงินจออยู่ในมือของพวกช่างไม้ หรือพวกกรรมกร, ท่านทั้งหลาย จึงรับทราบงานที่เขาทำดี และไม่มีอย่างเดียว." ดังนี้แล้ว มอบไว้ ในมือพวกช่างไม้ หรือพวกกรรมกรเหล่านั้นจึงหลีกไป, จะกิจกุฏิ.