ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(๑) - ดูเดียวสมดุลาปสากกแปลภาค ๑ - หน้าที่ 198
ซึ่งอนุสาวนี.
บทว่า อุณหทปรียายปนเนสุข ได้แก่ นับเนื่องในอุณหท ค่ำของอุณหท เป็นรบไปรปฏิในอุนเทาเพราะท่านสงเคราะห์อย่างนี้ว่า "อาบิ มีแก่ท่านผูใด ท่านผู้นั้น พึงเปิดเผย."
สองบทว่า สาหรมฎิกิ จุฬาโน ได้แก่ อนภิกษุทั้งหมดหลายว่าอยู่โดยชอบธรรม. นี้ เป็นทุติยาวัตถดลในอรรถแห่งตยีย-วิภิต. อธิบายว่า "อนภิภายทั้งหลายว่าด้วยลาภบาป ที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ อนได้มาว่า "สาหรรมฎิกิ" เพราะเป็นลักษณะอันสาหรรมิกิ ๕ พึงศึกษา หรือ เพราะเป็นของ สาหรรมิค ๕ เหล่านั้น."
คำว่า วิรมถณยมกฺโฏ มง มอนาย มีความว่า พวกท่านว่า กล่าวข้าพเจ้าด้วยคำใด, จงเลิกจากคำนั้น ตามคำของข้าเจ้า. มีคำ อธิบายว่า "พวกท่าน จงอยู่กว่าคำนั้นนะข้าพเจ้า."
คำว่า วุฑฺฏ ฯ สาหรมน มา ความว่า ท่านผู้มีอายุ จงว่า กล่าวด้วยลาภบาปอันเป็นสาหรรม หรือ ด้วยคำเมียนอันอันเป็นสาหรรม คือ เป็นไปเพื่อความเลื่อมใส.
สัพพว่า ยทิท เป็นนิบาต ลงในอรรถ คือ แสดงเหตุแห่ง ความเมาใจ. ด้วยคำว่า ยทิท นั้ย ย่อมเป็นอันท่านแสดงเหตุแห่ง ความเมาใจของบริษัทอย่างนี้ว่า "การพูดแนะนำประโยชน์แก่กันและกัน และการยังกันและกันให้ออกจากอาบัติได, บริษัทเจริญแล้ว ด้วยการ