การวิเคราะห์ผัสสะและอุสติเคลื่อนในทางธรรม : หน้า 23/450

ประโยค (ตอน) - ดุจสน_nav ปากสาหกเกาเปล ภาค ๑ - หน้าที่ 23 ย้อนภายหลัง อุสติเคลื่อนเว้นจากความพยายาม เป็นอนามติ. ถ้าเธอ ย้อนดี พยายามที่มีมิิดเพื่อดึงการให้เคลื่อนไทอีก แล้วให้เคลื่อนไ, เป็น สังฆทิสสด. ในความย้อนในเมดคุณ พึงทราบวินิจฉัยดังนี้:- ภิกขุจับมาคม ด้วยความกำหนดในเมดุณ อุสติเคลื่อนเพราะประโยคนั้น เป็น อนามติ แต่การจับต้อง (มฤคาม) เช่นนั้น เป็นทุกข์ เพราะเป็น ประโยคแห่งบุญธรรม. เมื่อลิงที่สด เป็นปราคช. ถ้าหากภิกขุ กำหนดด้วยความกำหนดในเมดุณ กลับดี, พยายามที่มิิด เพื่อดึง การจะปล่อย แล้วปล่อย, เป็นสังฆทิสสด. พึงทราบวินิจฉัยในความ ย้อนในผัสสะ ดังต่อไปนี้:- ผัสสะมี ๒ อย่าง ผัสสะที่เป็นภายใน ๑ ผัสสะที่เป็นภายนอก ๑. พึงทราบวินิจฉัยในผัสสะที่เป็นภายในก่อน :- เมื่อภิกขุลเล่นนิมิตของตนโดยคิดว่า " เรารู้ว่า ติ่ง หรือ ห่อนกิด โดยความชุกชุมดีดี อุสติเคลื่อน, เป็นอนามติ. ถ้าเธอเล่นอยู่ ย้อนดี พยายามที่มิิดเพื่อประสงค์จะปล่อย แล้วปล่อย, เป็นสังฆทิสสด. ส่วนผัสสะภายนอก พึงทราบวินิจฉัยดังนี้:- เมื่อภิกขุล คลำอวัยวะน้อยใหญ่มุงมฤคาม และสวมกอดด้วยความกำหนดใน การเคลื่อนไหว อุสติเคลื่อน, เป็นอนามติ. แต่เธอยังภัสสะ- สังมิสด. ถ้ว่า ภิกขุกำหนดด้วยความกำหนดในการเคลื่อนไหว กลัับดี พยายามในนิมิตเพื่อดึงการปล่อย แล้วปล่อย, เป็น สังฆทิสสด แม้การปล่อยลูกกะเป็นปีจัง.