การชิงฉินในพระธรรม : หน้า 425/450

ประโยค (ต่อ) - ทีอุตสงวนปลาสากถามแปล ภาค ๑ หน้า ๑ ปิตตรวรรดิ ๑๓ สีอาชาบที ๕ จิวอัจฉินทนสีอาชาบที จิวอัจฉินทนสีอาชาบว่ากว่า "เตน สมยุน" เป็นต้น ข้าพเจ้า จะกล่าวต่อไป:- ในวิต่อฉินทนสีอาชาบนั้น มีวีฉินฉึดต่อไปนี้:- หลายบวกว่า ยีป ยูทยา ตบเป็น ยีป ๓ ออ แปลว่า เราได้ให้วรวแม่ไม่แก่ท่าน ได้ยินว่า พระอุปปนนันนั้น คิดว่า "ภิกษุ นี้จึงนำมารดา จิรว รองเท้า และผ้าปูบนเป็นต้นของเรา ไปสู่ที่อธิร กับเรา" จึงได้ให้แล้ว; เพราะเหตุนี้แสดง เธอจึงได้กล่าวอย่างนั้น [ว่าด้วยการชิงฉิน ของภิกษุผู้ให้วีร] บทว่า อุตฉินทิ แปลว่า ได้ถือเอาแล้วโดยผลจาก. แต่เพราะ ถือเอาด้วยสำคัญว่า ของตน จึงไม่เป็นปราชญ์แก่เธอ. เพราะเธอทำให้ ลำบากแล้วก็อวริว พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงทรงบังฏอับปติไว้. ข้อว่า สย อุตฉินทติ นิสุตกุฏิ ปาจิตติยี มีความว่า สำหรับ ภิกษุผู้ซึ่งอิจฉาผืนเดียว และมากฝันซึ่งเนื่องเป็นอันเดียวกัน เป็น อาบัติตัวเดียว. เมื่อภิกษุองค์อิจฉามากฝันซึ่งไม่เนืองเป็นอันเดียวกัน และตั้งอยู่แยกกัน และเมื่อใช้ผู้อื่นนำมาให้โดยส่งอย่างนี้ว่า "เธอ จงนำสังภูมิ บุญนำผ้าตราสงฺคาม" เป็นอาบัติมากด้วยตามจำนวน วัตถุ. แม้เมื่อกล่าวว่า "เธอจงนำอิจฉาทั้งหมดที่เราให้แล้วคืนมา" ก็เป็นอาบัตินำจำนวนมาก เพราะคำพูคคำเดียวกันนั่นแล.