การอยู่ในป่าและการต่อสู้ของภิกษุ : หน้า 178/450

ประโยค(ตอน) - ดูชุดสมันปลากกแทบ ภาค ๑ - หน้า ที่ 177 ภิกษุรูปหนึ่งที่กำลังอ่อนแอ มีเรี่ยวแรงน้อย ย่อมไม่สามารถ จะอยู่ในป่า (กระทำที่สุกทุกข์ได้), สามารถแต่ในความเดญเท่านั้น. รูปหนึ่งมีกำลังมาก มีฤทธิ์ปกติไปไม่เสมอ สมุนไพรด้วยอำนาจบาณคติ มีดดงที่ในอัตถาธรรมะและอนัตถาธรรม ย่อมสามารถทั้งในป่า ทั้งในเขตบ้านได้ทั้งนั้น. รูปหนึ่งไม่อาจทั้งในเขตบ้าน ทั้งในป่า คือ เป็น ปกปริมาณ. บรรดากิษณะเหล่านั้น ภิกษุนี้ใจ มีอัยยัคใหญ มีอุตสาหะ มาก ย่อมสามารถเพื่อเสนานะใกล้เขตบ้านเสียแล้ว อยู่ในป่า กระทั่งที่สุดทุกข์ได้, ภิกษุปนี้ จงอยู่ในป่าเท่านั้นเกิด, การอยู่ใน ป่านี้ สมควรแก่เธอ. แม้ว่าจะ สิกาธีราหริการเป็นต้นของเธอ ศึกษาตาม อยู่ จักสำคัญข้อที่นควรอยู่ป่า. องค์ ภิกษุปได มีกำลัง อ่อนแอ มีเรี่ยวแรงน้อย ย่อมอาจจะกระทำที่สุดทุกข์ได้ในเขตบ้านเท่านั้น ในป่าอาจ, ภิกษุนี้จะอยู่แต่ในเขตบ้านนี้ก็ได้. ส่วNation ภิกษุปด ซึ่งมีกำลังแข็งแรง มีฤทธิ์เป็นไปเสมอ สมบูรณ์ด้วยอิทธิสนบันดิ มิติขดที่ ในอิตธรรมนั้นและอนิธรรมนั้น ย่อมอาจทั้งในไม่ทั้งในเขตบ้านทีเดียว, แม้รูปนี้ จงจะเสนาะใกล้เขตบ้าน เสียแล้ว อยู่ในป่าเกิด, การอยู่ในป่านี้ สมควรแก่เธอ. แม้ว่าลัทธิวิหารก็เป็นต้นของเธอ ศึกษาตามอยู่ จักสำคัญข้อที่นควรอยู่ป่า. ส่วนภิกษุนี้ คือ ไม่อาจั้งในเขตบ้าน ไม่อาจในป่า เป็นปกปริมาณ, แม้ว่าปัจจนี้ ก็ลงอยู่ในป่านั้นเกิด. เพราะว่า การเสพ