ทัศนสมันป่าสาทากมะเปล่า ภาค ๑ : หน้า 415/450

ประโยค(ตอน) - ทัศนสมันป่าสาทากมะเปล่า ภาค ๑ - หน้าที่ 414 ผ้ากาสาวะ ไม่เท่า รองเท้า เขียงเช็ดเท้า เตียงและตังเป็นต้น ถูกเกล้าชี้เป็นนิสสคีอัจฉริยะวัตถุเหล่านั้นเป็นแล้ว เป็นของไม่ควรบริโภค ในมหาปัจเจร กล่าวว่า "ที่สำหรับมือจับแห่งบนาประตู and หน้าต่าง ก็ไม่ควรทา." ในมหารกถาถาทกล่าวว่า "แต่ผสมลงในน้ำฝาด แล้วควรทาบานประตู and หน้าต่างได้." ข้อว่า อนุปุตติ อนุตตสุตตา อธิฏฐิ มีความว่า ในภายใน ๗ วัน กิฏฐิอธิษฐานแนบใส น้ำมัน และปลามันไม้เป็นน้ำมันครี ยอร์เป็นนํ้ามันสำหรับทายอธิษฐาน น้ำอ้อยเป็นเครื่องอบเรือน ไม่เป็นอาบัติ. ถ้ากิฏฐิประสงค์จะรินนํ้ามันที่อธิษฐานเอาไว้แล้ว ลงในฐานะได้นํ้ามันที่ยังไม่ได้ อธิษฐาน ถายในถ้วยจะมีช่องแคบ น้ำมันที่ค่อย ๆ ไหลเข้าสู่ ถูกนํ้ามันเกล่นนํ้ามาท่วม พึงอธิษฐานใหม่ ถ้าบรรชาทาง้ำรินนํ้ามันที่ไม่ได้อธิษฐานลงในฐานะ ได้นํ้ามันที่อธิษฐานแล้วโดยยิ่งนี้ ในบทว่า วิูลาสุชฌติ มีวิจฉัยดังนี้:- ถ้าเหตุสันฐานเป็นของสองเจ้าของภิกษุผู้หนึ่งรับประเคนไว้ ยังไม่ได้แบ่งกัน, ในเมื่อ ล่วง ๓ วันไปไม่เป็นอาบัติแม้ทั้ง ๒ รูป, butไม่ควรบริโภค. ถ้ารูปได้รับประเคนไว้ รูปนั้นกล่าวจะอธิษฐานนั่งว่า "ท่านผู้อายุ! น้ำมันถึง ๓ วันแล้ว, ท่านจงบริโภคมันเสีย" ดังนี้ และเธอ