การปฏิบัติตามสิกขาบทในพระพุทธศาสนา : หน้า 420/450

ประโยค (ตอน) ตอนที่สมณป าสาทกษัต ค ภา ๑ หน้ที่ 419 คือผ้าหาบน้ำฝนแก้เราʺ แล้วให้สำเร็จ เป็นนิสสิกัลปฏิญาณ ด้วย อัญญาตกฏิญญติสิกขาบท. เมื่ออธิชวนเล่า แล้วนั้นแหละ ให้สำเร็จจากที่แห่งญาติและคนปรารภ เป็นนิสสิกัล - ปฏิญญัติ ด้วยสิกขาบทนี้เอง. เมื่ออธิชวนให้สำเร็จไม่เป็นอาบัติ ด้วยอัญญาตกฏิญญาติสิกขาบท. สมจริงดังพระดำรัสที่ตรัสไว้ในคัมภีร์ ปริวาว่า " ขออธิชวนทะมารดา และไม่ได้สมอากจะไปเพื่อสงสั เพราะเหตุไร ภิกษุนี้ จึงต้องอาบัติ แต่ไม่ต้อง อาบัติ เพราะบุคคลผู้เป็นฤๅษี ปัญหานี้ น ท่านผู้ ฉลาดทั้งหลายคิดกันแล้ว" กีปัญหาอันนี้ ท่านกล่าวมาหามาถึงเนื้อความนี้แหละ. พึงทราบ ปิฎกสมบูรณ์อย่างนี้. อันนี้ ตั้งแต่วันแรมค่ำหนึ่งหลังวันเพ็ญแห่งเดือน ๓ ต้น ไป จนถึงวันเพ็ญเดือนกัติกา ๕ เดือนนี้ ชื่ออุฏฐังสมย์ (ท้องสมย์). จริงอยู่ ในระหว่างนี้ เมื่ออธิชวนทำการเตือนสติ โดยนัยดังกล่าวแล้ว นั่นแหละ ให้วิริ คือ ผ้าหาบน้ำฝนสู้จากที่แห่งคนมีฤๅษีญา และมีได้ปราถนา เป็นทุกข์ในเพราะเสียธรรมเนียม. แต่พวกชาว บ้าน ซึ่งเคยถวายอวีร คือ ผ้าหาบน้ำฝนในกลก่อน ถึงหากว่า จะเป็นผู้มีฤๅษีญาติและบิผู้ปราถนาเองก็ ไม่มีการเสียธรรมเนียม เพราะทำการเตือนสติ ในชนเหล่านั้น ทรงอนุญาตไว้. เมื่ออธิญ ๖ วิ ปิฎก. ๒๒/๕๕๕