ทุติยสัมปัติปาสาทิกา: การจับมือและอานิสงส์ : หน้า 37/450

ประโยค (ตอน) - ทุติยสัมปัติปาสาทิกา ตอน - หน้าที่ 37 หนึ่งก็ตาม อรรถนี้ว่า "ภูฎใดพึงถึงการจับมือดังมา การจับ ช่องผมก็ตาม การลูบคลำอวัยวะอย่างใดอย่างหนึ่งนั้นก็ตาม เป็นกอง อานิสงส์ส่งมาส่งเสกกุญแจน" ดังนี้ เป็นใจความแห่งสิกขาบท [อรรถบายนยมภาชนียว่าว่าด้วยการจับมือเป็นต้น] อันนี้ การจับมือดีดี การจับช่องผมดีดี การลูบคลำอวัยวะที่ เหลือดี ทั้งหมดโดยความต่างกันมี ๒ อย่าง เพราะฉะนั้น เพื่อ แสดงความต่างกันนั้น พระผู้พระภาค จึงตรัสนกชนะแห่งบนว่า หัตถคภะ เป็นดังนั้น โดยนี้มือกว่าจะ อามสนา ปรมสนา ดังนี้ บรรดาความว่า อามสนา เป็นดังนั้น ๒ บทที่พระผู้พระภาคเจ้า ตรัสว่า อามสนา นาม อามภูมุตตา และว่า ดูปนานาม ผู้อุฒมุตตา นี้ มีความแตกต่างดังต่อไปนี้:- บทที่ ๑ ตรัสด้วยสามารถแห่งกายของตนถูกต้องข้างบนกายของหญิง บทที่ ๒ ตรัสด้วยสามารถแห่งการอกายของหญิงขึ้น บทที่เหลือ ปฏิภูชัด แล้วแต่ บัดนี้ พระผู้พระภาคเจ้า เมื่อจะแสดงประเภทแห่งอาบัติ