จีวจรรวร: สิกขาบทที่ ๕ : หน้า 293/450

ประโยค (๒) - ดูดอีลมปลาสภากาแปลภาค ๑ - หน้าที่ 292 จีวจรรวรที่ ๑ สิกขาบทที่ ๕ พระธนาาปรานจิรวโรวาปสิกขาบท ปราณจิรวาสิกาบทว่า เฑน สมยาน เป็นคำว่า จะกล่าว ต่อไป:- ในปราณจิรวาสิกาบทนั้น มีวัณฉินด้งต่อไปนี้:- [อธิบายบุคคลที่ถือเป็นญาติและมิใช่ญาติ] ข้อว่า ยาว สุตฺตม ปีตมยา มีความว่า บิดาของบิดา ชื่อว่าพิษฺฑเณะ ยุกแห่งืปา ยุก นี้ เป็นเพียงโวหารพูดกัน เท่านั้น. แต่โดยเนื้อความ ปีตมยะแน่นแหละ ชื่อว่า ปีตมหหยุด. บรรพชน ถัดขึ้นไปจากปกติแล้วนั้น แม้ทั้งหมด พระผู้มีพระ- ภาครเจา ทรงถือเอาด้วยปีตมสั้นนั้นเอง. นางภิทุณี ผู้ซึ่งไม่เกี่ยว เนื่องกันมาตลอด ๓ ช้วนรู้อย่างนี้ ตรัสรีร tao "ไม่ใช่นึกเกี่ยว เนื่องกันมาตลอด ๓ ช้วนอายุของบรรพชน." ปีตมหศกนี้ เป็น มุขแห่งเทวนทานเท่านั้น. แต่เพราะพระบาล่าวา “มาติโต วา ปีติโต วา" ดังนี้ ปีตมหหยุดดีดี ปีตมหหยุดดีดี มาตามหยุดดีดี มาตามี- ยุคดี ก็ชื่อว่า ปีตมหหยุด, แม้วาญาติมีพี่น้องชายพี่น้องหญิง หลานลูกและเหลนเป็นต้น ของปีตมหหยุดเป็นต้นแม่เหล่านั้น ทั้งหมด นั่น พึงทราบว่า "ทรงสงเคราะห์เข้าในคำว่า "ปีตมหหยุด" นี้ทั้งนั้น." ใน ๔ ยุค คือ ปีตมหหยุด ปีตมหียุก มาตามหยุด และ