จุดอ่อนมนต์ปลาสากแปลภาค ๑ : หน้า 354/450

ประโยค(ตอน) - จุดอ่อนมนต์ปลาสากแปลภาค ๑ - หน้าที่ 353 อันนานทานนั้น อาบันนั้น เป็นอานัตในลิกขาบทนี้ อาบันใดใน ลิกขาบทนี้ อาบันนั้น เป็นอานัตในกิริยานานนั้น. ก็ผิดไปถึงสนามที่นั่งส่งไปยัง หรือตุกพวกโจรเป็นต้นรบกวน เลยไปเสียดี, เป็นอาบัติเหมือนกัน. พิงทราบจำนวนอาบัติ ตาม จำนวนเส้นขนในฐานะทั้งปวง. หลายบวกว่า ติโยน วาสสัมปาโย คุณวา ตติ ปรั หฤติ มีความว่า "ไม่เป็นอาบัติเกิกก้องผู้นำไป แต่รับรองโยชน์อย่างนี้ คือ เพราะไม่โจทย์และปรุงจาเป็นตน หรือข้อจนเป็นตน ในที่ติณ ไปแล้ว ก็ถูกจงไปในอื่นต่อจากนั้น, ไปในอื่นแม้จากนั้นนั้น." สองบวกว่า อุดฉนิษ ปฏิภิวา มีความว่า พวกโจรชิงเอา ขนเขี้ยมนั้นไป รู้ว่าไม่มีประโยชน์แล้วก็ให้, ไม่เป็นอาบัติเกิกก้อง ผู้นำบานเจิมนั้นไป. สองบวกว่า นิสูจฉิ ปฏิภิวา มีความว่า ได้บานเจี้ยมหีท่า ทิ้ง วิจักษรและฉันติเป็นต้น อย่างใดอย่างหนึ่งโดยที่สุดแม้เพียง มัดด้วยเส้นด้วย. อันนี้ ก็ญูดได สอบฉบับลงในระหว่างถกลบาตร บาง ๆ ก็ผิด ในนิลผ้ารัดเก่า ผ้าลังสะ และประกดเอามาเป็นกันดี ในผ้าก็ เพื่อป้องกันสนิมกราเป็นต้นดี โดยที่สูตอนเมียไว้ในช่องผูแล้วเดินไปเป็นอาบัติเกิดนั้นเหมือนกัน, แต่บ่นเขี้ยวมัดด้วยด้ายใส่ไว้ (ในระหว่างรองเท้าและถกลบาตร