การนำเรื่องสอบถามและประโยชน์ส่วนตน : หน้า 70/450

ประโยค(ตอน) - ทุ่งสนบนป่าสำภากาเปล กาด - หน้าที่ 70 กล่าวคือ เมถุนธรรม ชื่อว่า กามปรจิริยา. การนำเรื่องถามเพื่อ ประโยชน์แก่ตน ชื่อว่า อัตตาตามปรจิริยา. อีกอย่างหนึ่ง การนำเรื่อง ที่ใครตน คือ ปรารภ; เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า อัตตตาม. อธิบายว่า "อัตภิกษุเองปรารภนแล้วด้วยอำนาจแห่งความกำหนัด ในเมถุน." การนำเรื่องนั้นด้วย อัตตนให้ใครด้วย; เพราะฉะนั้น จึง ชื่อว่า อัตตตามปรจิริยา. แห่งการนำเรื่องด้วยถามเพื่อประโยชน์แก่ตน (หรือแห่งการนำเรื่องอัตตนใคร) นั้น. [ อธิบายมาวังจิตสุดสังขาทิส ] สองบทว่า อุนฺณา ภาสยฺย ความว่า พึงประกาศคุณ คือ อานิสงส์. ในอรรถวิมานทั้งสองนั้น เพราะในอรรถวินั้ว่า "การ นำเรื่องเพื่อประโยชน์ตน" ได้ความว่า กาม ฯ เหตุ การนำเธอ, พึ่งชนะยังเหลือ, นในอรรถวินั้ว่า "การนำเรื่อง นั้นด้วย อัตตนใครด้วย ชื่ออัตตตามปรจิริยา " ได้ใจความว่า ความประสงค์ ๑ การนำเรื่อง ๑, พึ่งชนะยังเหลือ; เพราะเหตุนี้น เพื่อไม่ทำความอึดอัดเมื่อในพญาชนะแสดงแต่ใจความเท่านั้น พระผู้ม พระภาคเจ้าจึงตรัสบทวา " การนำเรื่องที่ตนใคร คือ เป็นเหตุ แห่งตน เป็นเหตุแห่งตน." จริงอยู่ เมื่อ regard ว่า " การ นำเรื่องที่ใคร เป็นเหตุแห่งตน." บันติทั้งหลายจักราบว่า " การนำเรื่องถาม เพื่อประโยชน์แก่ตน. ท่านกล่าวแล้วว่า" คำมี ประมาณเท่านั้น." แม้เมื่อท่านกล่าวว่า " การนำเรื่อง ซึ่งเป็น