อนุปัญญาพันธสิทธาบท : หน้า 394/450

ประโยค(๑) - ดูข้อสมมุติเปนปะสากกานเปนภาค ๑ - หน้าที่ 393 ปัตตวรรคที่ ๑ สิทธาบทที่ ๒ อนุปัญญาพันธะสิทธาบท อนุปัญญาพันธนสิทธาบทว่า ตน สนย เป็นดัง นี้ ต่อไป :- ในอนุปัญญาพันธสิทธาบทนั้น มิวิฉันยังต่อไปนี้:- บทว่า น ยาเบิติ มีความว่า น้อย ช่างเหมือนนั้นถูกภิทุพัคคีย์ เหล่านั้นรวนอย่างนี้ ถ้าไม่ได้เป็นพระอริยสาวกแล้ว คงจักถึง ความเสียใจเป็นอย่างอื่นไปได้แต่ เพราะเราเป็นโสดาบัน ตัวเอง อย่างเดียวเท่านั้นไม่พอเลี้ยงชีพ. เพราะเหตุนี้ พระธรรมมัลสัตย์ั-กาจิ้งกล่าวว่า "แมตนเองก็ไม่พอรองชีพ แมบุตรรรยาของเขา ก็ลำบาก." [อธิบายมาตรบที่ผุูก่อน ๕ แห่งเป็นดัง] ในบทว่า อนุปัญญพันธนู นี้ มิวิฉันอันต่อไปนี้:- มาตร ที่ชื่อว่า มีที่ผุูกหย่อน ๕ แห่ง เพราะมีแผลหย่อน ๕ แห่ง อธิบายว่า "มาตรนั้นมีแผลยังไม่ครบเต็ม ๕ แห่ง." มีมาตร มีแผลหย่อน ๕ นั้น (บทนี้เป็น) คติวิภาค ลงในลักษณะอดิถัมภก, ในภา- โปัชญาปัญญานั้น แมบทรงไม่มีแผล จะมีแผลครบ ๕ แห่ง ไม่ได้ เพราะยังไม่มีโดยประกายทั้งปวง; ฉะนั้น ในบทภาษะพระผู้- มีพระภาคจึงตรัสว่าคือ อนุปัญญ วา เป็นดังนั้น. และเพราะตรัสดว่าก็"มีแผลหย่อน ๕ แห่ง" ดังนี้ ก็ knife กิณีใดมีมาตรมีแผลครบ ๕ แห่ง, บาดนั่นของกิษณนั้น ไม่จัดเป็นบาตร; เพราะฉะนั้น จึงควรขอาบาตร