คูณอสมมาตสกลาคนปลดภาค ๑ - หน้าที่ 437 ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 438
หน้าที่ 438 / 450

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในหน้านี้กล่าวถึงการแสดงจีวรและการตั้งศีลของพระองค์ รวมถึงการพิจารณาถึงความสำคัญของการทำเครื่องหมายหรือการบำรุงรักษาสิ่งต่างๆ ที่มีความหมายในบริบททางศาสนาและวัฒนธรรม. การพูดถึงการตั้งใจที่จะเข้าร่วมทัพ และการถวายจีวรต่อพระองค์ในเหตุการณ์ต่างๆ สะท้อนถึงความเคารพและคุณธรรมที่สำคัญในชีวิตประจำวัน.

หัวข้อประเด็น

-การแสดงจีวร
-ความสำคัญของศีล
-การถวายจีวร
-การจัดการกับสัญญาณ
-ความเคารพในศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค(ตอน) - คูณอสมมาตสกลาคนปลดภาค ๑ - หน้าที่ 437 แม่ทั้งหมด" คือว่า ทาสหานาฎคี คฤหัตถคมสิกิณุม มัน เป็นอัน พระองค์ทรงแสดงกลในที่เก็บจีวรซึ่งอัครเชิญก่อนเมื่อขึ้น ๕ คำแห่ง ชุดหน้าปกของเดือนอาฬะกะ ก็กาลเป็นที่เก็บจีวรนี้สำเร็จด้วยคำว่า "พิงทรงอธิรดจีวรได้ ๑๐ วัน เป็นอย่างยิ่ง" นี้ ถึงจริง, แต่รง แสดงเรื่องเหมือนไม่เคยมี ด้วยอำนาแห่งเรื่องที่เกิดขึ้น และทรงตั้ง สิกขาบทไว้ จิวีรบำวดัศรีอว่า "อ้อมจีวร." ก็เพื่อแสดงจีรนั้น เป็นผ้าริบอร จิตรัสคำว่า "บุคคลประสงค์จะไปในกองทัพคี" เป็นต้น บรรดาทเทหล่านั้น ด้วยทวา สุกุษ นี้ ทรงแสดงคฤูงพูง สัทธาธรรมดาเท่านั้น. ด้วยทวา ปลาโท นี้ ทรงแสดงสัทธาอย่างแรงกล้า มีความ ผ่องใสดี จิวีรที่ทยมีกวามประสงค์จะถวายด้วยเหตุหล่านี้จึงส่งฤๅมา หรือบอกเองอย่างนั้นว่า "บำเจ้าฎถาวายนำพระยา" ได้ว่า อัญเจกจีวร ในคำว่า "เดด องเจกจีวร นาม" นี้แห, แต่ถึงจีวร ที่กลับปัจจูธรณ์ (ถอด) แม้จวจซี่มิใช่อัญเจกจีวร อันเกิดขึ้นตั้งแต่ วัน ๖ คำแล้ว เก็บไว้ ก็ได้บริหารนี้เหมือนกัน. หลายบวกว่า สัญญาณ คฤาา นิจกิณปิดพุธ ได้แก่ พึงทำ เครื่องหมายบางอย่างแล้ว เก็บไว้ คำว่า "พึงทำเครื่องหมายแล้ว
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More