ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค) - ทุติยสัมผัสดาอ่านเกลาะกาล - หน้าที่ 86
คำว่า "อาบัติ ๒๔ ตัว" ในคาถานี้ พระผู้มีพระภาคตรัส เพื่อความสะอาดสงบแห่งอัตตา แต่เมื่อภิกษุนี้ทำอย่างนั้น ยอมต้องอาบัติ ตั้ง ๑๐๐ ตัว ก็ได้ ตั้ง ๐๐๐ ตัวก็ได้ นี่แหละ เหมือนอย่างว่า เป็นอาบัติหลายในเพราะหญิงมากหลายแก้กิริปูเดียว ที่ชายคนเดียววานไป ฉันใด ชายคนเดียววากิญญูมากหลายไปยังสำนักงานของหญิงคนเดียว เป็นสงฆ์เท่านั้น แก่ภิกษุทั้งหมด ทุกรูป ฉันนั้น
ชายคนเดียววากิญญูมากไปยังสำนักงานของหญิงจำนวนมากด้วยกัน เป็นสงฆ์เทียบตามจำนวนหญิง. ชายคนเดียววานิกญูมากด้วยกัน วานิกญูรูปเดียวไปยังสำนักงานของหญิงคนเดียว เป็นสงฆ์เท่าสตามจำนวนวัดๆ. ชายมากคนด้วยกัน วานิกญูรูปเดียวไปยังสำนักงานแห่งหญิงมากคนด้วยกัน เป็นสงฆ์เท่าสตามจำนวนวัดๆ. แม่ในคำว่า "หญิงคนเดียววากิญญูรูปเดียว" เป็นต้น ก็มีอันนี้เหมือนกันนี้ ก็ในสัญจรตสราบนี้ กล่าวว่า ความเป็นผู้ถูกส่วน และไม่ถูกส่วนกันไม่เป็นประมาณ. เมื่อภิกษุทำการซักซื้อ แก่ดิตามาจีก็ดี แก่พระธรรมิกทั้ง ๕ ก็เป็นอาบัติทั้งนั้น. จดกาว่า "ชายวากิญญูว่า 'ไปเกิดท่านอรบ'" ท่านกล่าวไว้ เพื่อแสดงชนิดแห่งอัตตา ด้วยอำนาจแห่งองค์.