การรับประโยชน์และความตั้งใจ : หน้า 181/450

ประโยค (1) ได้รับมาหวะจะรับมะสะเช่นนั้น ไม่ควร มึงสะไม่ได้รับเช่นนั้น ประโยค (2) จะรับ ควรอยู่ ก็ ถ้าพวกชาวบ้านเหล่านั้น ถามว่า "ทำไม ขอบรับ! ประโยค (3) ท่านจึงไม่รับ? ได้ฟังความนั้นแล้ว ดูว่า "มึงสะนี้ พวกกระผม ประโยค (4) ไม่ต่ำกระทำเพื่อประโยชน์แกกุทั้งหลาย พวกกระผมกระทำ เพื่อ ประโยค (5) ประโยชน์ตนบ้าง เพื่อประโยชน์แกข้าราชการเป็นต้นบ้าง" ดังนี้, มึงสะนั้น ควร. ประโยค (6) ก็ถ้วนหลายหาเห็น ไม่ควร, ได้ฟังว่า "ได้ยินว่า พวกชาวบ้าน ประโยค (7) มีมือถือแทนและตายออกไปบ้าน หรือ เที่ยวไปในป่า" และใน วันรุ่งขึ้น พวกชาวบ้านนำบุตยมดปลามปลาและเนื้อมาถวายเกษกญู ประโยค (8) เหล่านั้น ผู้เข้าไปบ้านนั้น เพื่ออินทบาท. พวกเธอลงสมัยด้วยการ ได้ยินนั้นว่า "เขาทำเพื่อประโยชน์แกกุทั้งหลาย หรืออย่างไร ประโยค (9) หนอ?" มึงสะนี้ ชื่อว่า รังเกียจด้วยได้ยินมา. จะรับมะสะนั้น ไม่ควร. มึงสะไม่ได้ส่งสัยอย่างนี้ จะรับ ควรอยู่, ก็ ถ้าพวกชาว บ้านเหล่านั้น ถามว่า "ทำไม ขอบรับ! ท่านจึงไม่รับล่า?" ได้ ฟังความนั้นแล้ว จึงพูว่า "มึงสะนี้ พวกกระผมไม่ได้ทำเพื่อประ โยชน์แกกุทั้งหลาย, พวกกระผมกระทำเพื่อประโยชน์ตนเองบ้าง เพื่อประโยชน์แกข้าราชการเป็นต้นบ้าง" ดังนี้, มึงสะนั้น ควรอยู่. ประโยค (10) อึ้ง มิภูทั่งหลายไม่ได้นีะน ไม่ได้ฟังมาเลย, แต่เมื่อพู ภิญจูเหล่านั้นเข้าไปยังบ้านนั้นเพื่ออินทบาท ชาวบ้านรับบาตรไป แล้ว จัดอินทบาทมีปลา เมื่อ นำมากวาด. พวกเธอรับเขียวว่า "มึงสะนี้ เขาทำเพื่อประโยชน์แกกุทั้งหลาย หรืออย่างไรหนอ?"