ปัตตวรรณ์ สิกขาบทที่ ๑๐ : หน้า 446/450

ประโยคที่(๓) - จุดดอมนิปลาสิกาขบทภาค ๑ หน้า ที่ 445 ปัตตวรรณ์ ๓ สิกขาบทที่ ๑๐ พระนามปิฏกสิกขาบท ปิฏกสิกขาบทว่า เตม สมน ยน เป็นคำตัน เป็นคำว่า ข้าพเจ้าเลยต่อไป:- ในปิฏกสิกขาบทนั้น มิวินิจฉังคงต่อไป:- บทว่า ปุกฺคลส แปลว่า หมู่ ความว่า หมู่ผู้นำภิษฐานธรรม บทว่า ปฏโยตฺต แปลว่า ตกแต่งแล้ว ด้วยคำว่า พุท สุมุสฺสุ ทฏฺฏู นี้ พวกภิกษุผู้นี้ ย่อมแสดงความหมายวา "สงฆัมmişมากมาย คือ มีทางเกิดกามใช้ น้อย สงฆ์ไม่บกพร่องด้วยอะไรก ฯ บทว่า โอโนชน แปลว่า พวกท่านจงฉวย ถามว่า "กิจจากที่ถูกกล่าวอย่างนี้ ควรหรือ?" ตอบว่า "เพราะเหตุไร จะไม่ควร?" เพราะว่า ภิกษีที่เขา นำมากาเพราะนี้ เป็นของที่เขานำมาตกแต่งไว้ เพื่อประโยชน์แก่สงฆ์ ในคราวหนึ่ง ธรรมดาปุญญาวา (การออกปากอวย) ย่อมไม่มี ในปัจจัยมิอรเป็นต้น ที่เขานำมะเตรียมไว้ และในส่วนที่เขาตั้ง เจาะจงไว้. [อธิบายลากสงฆ์และการน้อมลากสงฆ์] บทว่า สงฺมิโก แปลว่า ของมืออยู่แห่งสงฆ์ จริงอยู่ ลาภนั้น แม้งไม่ถึงมี ดีว่าคือเป็นของสงฆ์ โดยปริยายหนึ่ง เพราะเขาน้อม ไปเพื่อสงฆ์แล้ว แต่ในนบภาษานะ ท่านพระอุบาลแสดงลาก