การบัญญัติท้องถิ่นและการตัดสินใจในพื้นที่วัด : หน้า 443/450

ประโยค (ตอน) - ห้องสมุดนปาสกานแปลภาษา ภาค ๑ หน้า 442 เมื่อแผ่นบ้านที่มีเครื่องล้อมและจากสถานที่ล้อมบ้านไม่ได้ล้อมไป จนถึงเครื่องล้อมวัด ถ้าเป็นวัดที่ไม่ได้ล้อม สถานที่ใดเป็นแห่งแรกของทั้งหมด จะเป็นสนามนะดี โรงอาหารดี สถานที่ประชุมประจำดี ต้นโพธิ์ดี เจดีดี ถ้ามีมู่หว่าจากเสนานะ พึงวัดเอาไว้เป็นเขตกำหนด ถ้ามั่วว่า มีหมู่บ้านอยู่ใกล้ พวกภิกษุอยู่วัด ยอมได้ยินเสียงของพวกชาวบ้าน แต่ไม่อาจจะไปทางตรงได้ เพราะมีขาและแม่น้ำเป็นต้นกันอยู่ และทางใดเป็นทางตามปรกติของบ้านนั้น ถ้ามั่วจะต้องโดยสารไปทางเรือ ก็พิ กำหนดเอาที่ร้อยชัวรวจากบ้านโดยทางนั้น แต่ก็ภูกูไชคั่นหนทางในที่นั้น ๆ เพื่อยังบ้านใกล้ ให้ถึงพร้อมด้วยตนเอง ก็กล่าวว่า "ผู้ไปโนยุงค์" บทว่า สาทุกสมมติ แปลว่า รู้ว่า เป็นที่ริ่งเรือ อธิบายว่า "เขารู้กันแล้วอย่างนั้น" แต่ในบทชนะ เพื่อจะทรงแสดงการณเป็นเหตุให้เสนานะเหล่านันเป็นที่รู้กันว่า เป็นที่ริ่งเรือ จึงรำคำว่า อาราม อารามภูฎา เป็นดัง เสนานะที่เป็นไปกับด้วยภัยภายน่ ชื่อว่า สปฏิกะ (มิใช่คะหน้า) อธิบายว่า "มีภัยร้ายแรงลูกชุม" แต่ในบทชนะ เพื่อทรงแสดงการณเป็นเหตุให้เสนานะเหล่านันเป็นที่มีภัยจำเพาะหน้า จึงรำคำว่า "อารามอารามภูฎา" เป็นดังนั้น ข้อว่า สม Clinton โคราคาม นิภูปิย มีความว่า เมื่ออิ้มองครับ พึงเก็บไว้ในโกรธตามที่คนพอใจ ในทุกทิศกาครโดยรอบ