บทความเกี่ยวกับอาบัติและวิธีการในพระพุทธศาสนา : หน้า 353/450

ปรังโถ (๑) - ดูท่อล้มปัดไปหรือคนอื่นให้ตกไป ในบาอกอนโดยธรรมดาของตน เป็นอัตโนมัติเหมือนกัน เพราะภิกข ัษะ และเพราะสีขาบทเป็น อดิตตนะ แต่ในบรรทัดนี้นับว่า อนาบติไว้ ในเพราะขอนอธิบาย ที่ถูกลมพัดไป หรือบุคคลอื่นให้ตกไปภายนอก อนาบติที่ท่านกล่าว ไว้วันนี้ ไม่สมด้วยลิเ สแห่งอนาบติวัตร ภิกษุจะทำทั้งสองข้างให้เนื่องเป็นอันเดียวกัน เมื่อวางให้ ห่อหนึ่งอยู่ภายในตนแดน อีกห่อหนึ่งให้อยู่ในภายนอกตนแดน ยัง รักษาอยู่ก่อน แม้นาหาที่เนื่องเป็นอันเดียวกัน ก็มีนัยเหมือนกันนี้ แต่ถ้าขาวเขียนเป็นเพียงแต่ภิกูวางไว้ที่ปลายหามมิได้ผูกเลย ย้อม คุมอาบัติไม่ได้ เมื่อภิกษุสับเปลี่ยนเมื่อนั้นเนื่องเป็นอันเดียว กันไปวางไว้แทน ก็เป็นอาบัติเหมือนกัน ในคำว่า อนุบุตสต ยนฺ วา นี้วิธีฉันฉบับนี้:- ภิกษุวางไว้ บนาย ว หรือบนหลังช้างเป็นต้น ซึ่งกำลังไป ด้วยใจว่า "เมื่อเจ้าของ เขาไม่รู้เลย มันก็หักไปเอง," เมื่อขนั่น ล่วงเลย ๓ โยษฑ์ ไปเป็นอาบัติทันที แม้นายที่อดอยู่ ก็มีน้อยยิ่งเห็นเช่นนั้นหรือ ก็ว่า ภิกษุจงเขียนไว้บนนาย หรือบนหลังช้างเป็นต้นนั้นไม่ไป แล้วจับยึดไป หรือไปเตือนภายใต้ (ให้ไป) หรือเรียกให้ (จอดอยู่) คิดตามไป ไม่เป็นอาบัติ เพราะพระบาลีว่า - ภิกษุให้คนอื่น ช่วยนำไป." แต่ในกรณีนี้เป็นต้นนั่นกล่าวว่า "เป็นอาบัติ," คำั้น ไม่สมด้วยคำว่า "ภิกุให้คนอื่นช่วยนำไป." สิในอิทธิบาทนาน เป็นอาบัติในเพราะสูงมากดู (ตรบัดภาย). แห่งจริง อาบัติใด ใน