ทุ่งสมันป่าสักขามแปล ภาค ๑ : หน้า 234/450

ประโยค (ตอน) - ทุ่งสมันป่าสักขามแปล ภาค ๑ - หน้าที่ ๒๓๓ ครั้งที่ ๑ เหมือนโรคไข้ช็อม (โรคผอม) มี (เป็น) ในวันที่ ๓ และที่ ๕ เขาเรียกว่า โรค ๑๓ ที่ ๕ ฉันนั้น ข้อว่า ยาวดีที ชน ปฏิจจามิต มีความว่า รู้ยัง ปิด ไม้ คือ ไม่บอกแก่เพื่อนสรพรหมาจริงหลายว่า "ขาพเจ้าต้องอาบัติ" ชื่อ viếtมีประมาณเท่าใด บทว่า ตาวดีที ความว่า (ต้องอยู่บริเวรสามด้วยความไม่ปรารถนา) สิ่งวันที่ประมาณเท่านั้น ข้อว่า อามา ปริจฉตูพุ มีความว่า ไม่ใช่ความความปรารถนา คือ ไม่ใช่ความอำนาจ (ของตน) ที่แท้ พึงสมาทาน ปริวาสอยด้วยความไม่ปรารถนา คือ ด้วยมิใช่อำนาจ (ของตน) สองบทว่า อุตตรี านตรุติ คือ สั่น ๓ ราติ เพิ่มขึ้นจาก ปริวาส บทว่า ภิกษุมานุตตาย ได้แก่ เพื่อความนับถือของภิกษุ ทั้งหลาย มีคำอธิบายว่า "เพื่อประโยชน์ให้ภิกษุหลายยินดี" ภิญญาสมนัน ชื่อว่า วิสิฏคณะ เพราะมีคณะนับได้ ๒๐ รูป บทว่า ตุตุ มีความว่า ในสมาธิก็ยสูงมี มีคณะ ๒๐ รูป โดยกำหนดอย่างต่ำกว่าเขาทั้งหมด บทว่า อุปถกู ฟโฟ มีความว่า อำนภิญญาสงผลพิอทธาน คือ พิธีรับรอง, มีคำอธิบายว่า พิธีเข้าองค์อำนาจแห่งอำนาจกรรม อีกอย่างหนึ่ง มีใจความว่า "สงมัพังริกาเข้าหมู่" บทว่า อนุภิโต ได้แก่ เป็นผู้อนุสงฆ์ไม่ได้อพาน คือ