การดูดน้ำน้อยจากผึ้ง : หน้า 410/450

ประโยค (ตอน): ดูดนํ้าสิ้นปลาสำหรับภาค ๑ - หน้าที่ 409 รังผึ้งหรือผึ้ง ถ้่าน้ำผึ้งไม่ติด บริสุทธิ์ เป็นยาวชีวิต แต่ถ้ามี น้ำผึ้งคิดอยู่ มีดลอย่างน้ำผึ้งเหมือนกัน แมลงผึ้งด้วยงมีปีก ชื่อว่า จิริกะ, แมลงผึ้งใหญ่ดูดน้ำผึ้งเช่นนี้ชื่อว่า ตุมพล. ในรังของแมลงผึ้งเหลา่นั้น มีน้ำผึ้งคล้ายกันบง น้ำผึ้งนั้นเป็นยาวชีวิต. [อธิบายเสร็จด้วยน้ำอ้อย] ข้อว่า ผาดิตนาม อดูมุลา นิพพุต มีความว่า น้ำอ้อยชนิด ที่ยังไม่ได้ดื่ม หรือที่เดียวสั้นไม่มีมาก หรือที่ไม่มีมากมั่งทั้งหมด จนกระทั่งน้ำอ้อยสดพึงทราบว่า "น้ำน้อย." น้ำอ้อยนั้นก็ถูกรีบประ- เคนก่อนฉัน แม้เจืออามิส ก็ควร ในรังของแมลงผึ้ง ตั้งแต่จากภายไป ไม่ เจืออามิสเลย จึงควรลดลง ๓ วัน. ในเมื่อดัง ๓ วัน ไป เป็นอิสสร์คิย์ ตามจำนวนวัตถุ. ก้อนน้ำอ้อยแม้มากก็ฤดูยอ่ยให้แหลกแล้ว ใส่ไวใน ภาชนะเดียวกัน ย่อมจับรวมกันแน่น, เป็นอิสสคิ์เพียงตัวเดียว. น้ำอ้อยที่เป็นอุตคิคิด ก็พิรทานมันที่กล่าวแล้วนั้นแหละ. พึงน้อมเข้าไปในกิออี่มีกรอบเรือนเป็นต้น. ผาดิตที่ทำด้วยน้ำอ้อยสดที่ยังไม่ได้กรอง ซึ่งก็ฤบรับประเคน ไว้ในเวลาก่อนฉัน ถอดปลี่ยนทำ กับเจืออามิส ก็ควร. ถ้าภิกษุ ทำเองไม่อืออิมิสเลย ก็ควร. ก็อิสรแต่จากัดไป ไม่ควร กลินกิน เพราะเป็นของรับประเคนทั้งวัดา. แม้ในเมื่อดวง ๓ วัน ไป ก็ไม่เปนอาบัติ. แม้ที่เขาทำด้วยน้ำอ้อยสด ที่ก็หยรับประเคนทั้งยังไม่ ได้นฤงในปิฎกฉบับ ก็ไม่ควรกลืนกินเหมื่อนกัน. แม้ในเมื่อดวง ๓ วัน ไปก็ไม่เปนอาบัติ. แม้ในผาดิตก็ที่ก็รับประเคน้อยลงทำ ก็มีنัย