ทัศสนับสำจักกาเปล ภาค ๑ ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 13
หน้าที่ 13 / 450

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้เกี่ยวกับความสำคัญของการแสดงและการปล่อยในรูปแบบต่างๆ พร้อมอธิบายการเชื่อมโยงระหว่างเวลาและการประสงค์ในงานทางศาสนา โดยเน้นว่าการเข้าใจและกระทำตามนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่งในงานที่ประกอบด้วยความรู้และแรงบันดาลใจ แม้ว่าจะมีรายละเอียดที่ยากต่อการเข้าใจ แต่คำแนะนำเกี่ยวกับการเข้าใจภาพและกลไกแห่งความประสงค์ช่วยให้ผู้ศึกษาเข้าใจได้ดีขึ้น. เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเนื้อหาที่เกี่ยวข้องได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การแสดงและความประสงค์
-การปล่อยในรูป
-ความสำคัญของเวลา
-อชิญี่ปุ่นและอภิญญา
-ทัศสนับสำจักกาเปล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค(ตอน) - ทัศสนับสำจักกาเปล ภาค ๑ - หน้า 13 บ้าง ในรูปภาพนอกบ้าง ในรูปทั้งหมดสองบ้าง พึงแอ่นเอาในอากาศปล่อย บ้าง อุณหภูมิออกจากนี้ ย่อมไม่มี ในอุณหภูมิ พยามปล่อยด้วยรูปดี ดี พึงทราบว่า "ปล่อยในรูปทั้งหมด" เพราะว่ามีรูปเธอปล่อยได้ ไม่ได้ปล่อยไมได้ จะนี้แต่ ส่วนกาลทรงแสดงด้วย ๑ บาท มีฤทธิ์ทัศสนับเป็นต้น จริงอยู่ เมื่อความท้องชาตใด เป็นของควรแก่งาน มีอชิญี่ปุ่นปล่อยได้, องค์ชาตนันย่อมเป็นของควรแก่งาน ในกาลที่จะอุปมักเป็นต้น (ในเวลามีความกำหนดหนุนเป็นต้น) การอ่อนออกนากนี้ ย่อมไม่มี. เพราะว่า เว้นจากกาลที่ราคาอุปมักเป็นต้นนั่นเสียแล้ว กาลต่างชิน มีเวลาเช้าเป็นนต้นนะเป็นที่กำหนดในการให้เคลื่นหาได้ไม่. ความ ประสงค์ทรงแสดงด้วย ๑๐ บาทมีบ่งว่า อรโธฤตาย เป็นต้น. จริงอยู่ ภิญญูอำให้เคลื่อนไตามชนิดแห่งความประสงค์เห็นนั่นนี้, หาใชโดย ประกายอย่างอื่นไม่. ส่วนวัตถุแห่งความประสงค์ เ ทรงแสดงด้วย ๑๐ บาท มีสันเป็นนต้น. จริงอยู่ ภิญญูเมื่อทดลอ ง ย่อมทดลอ ง ด้วยอ่านทางแห่งสีเทายมเป็นนต้นอย่างใดอย่างหนึ่ง สีอันที่พนาวาส เหล่านี้เข้าไป ย่อมไม่มี นะนี้แต่ ต่อไปนี้ พระผู้มีพระภาคตรัสกว่า อชุนตุตรูป อชุนตุ- อุปทินนรูป เป็นต้น เพื่อประกาศทั่งหลายมีอชัตตรูปเป็นนต้น เหล่านี้นั่นแหละ บรรดาเทหล่านับ บางว่า อชุนตุตุูปาเทนรูป คือ ในรูปต่างชนิด มีมีเป็นนต้นของตน. บทว่า พฤกษอุปาทินน คือ ในรูปเป็นนั่นเหมือนกัน ของคนอื่น.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More