ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(ตอน) - ดูดซับสนับปลาสำหรับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 110
ในสหประโยคนัน มีวิตินฉันนี้:- ในภูมี้พังสร้างด้วยเสา
หลายต้น ภูมิจ่ายให้เสาแรกในภูมิฉัน เป็นทุกลูก ภูมุประกอบเครื่อง
อุปกรณ์ใด ๆ เข้าด้วยอุบายอย่างนี้ เป็นทุกลูก ทุกประโยคแห่ง
การประกอบเครื่องอุปกรณ์นั้น เมื่อถกไม้ เป็นทุกฤกษ์ ๆ ครั้งที่
ยกมือ, เมื่อไปเพื่ออันถกไม้เป็นทุกฤกษ์ ๆ อย่างเท่า.
ก็เมื่อภูกิคิดว่า " เราจักนาอุกิฝูงไม้ หรือ ฝาเกิงคลาส
หรือฝาเกิงคลาส ชั้นที่สุดบรรจงศา พร้อมทั้งฝาและหลังคา
ที่สร้างแล้วอย่างนี้ " แล้วนาบด้วยปูนขาว หรือ ดินเหนียวเป็นทุกฤกษ์
ทุก ๆ ประโยค, เป็นทุกฤกษ์ ตลอดเวลาที่ยงไม่ถูลจังข์. แต่
ทุกฤกษ์ ยายายเพิ่มด้วยการฉาบมากครั้งเหมือนกัน. ไม่เป็นอัต
ในเพราะกระบ่ายสีขาวหรือสีแดงหรือในเพราะจิตรกรรม.
ข้อว่า เอก ปิณุฑ อนาคต มีความว่า ในเมื่อกรสร้าง
ภูยิ่งไม่นถึงก้อนปูนฉาบก่อนหนึ่ง ซึ่งเป็นก่อนหลังสุดแห่งเขาทั้ง
หมด. มีคำอธิบายว่า " ในขณะทีการกล่าวว่าว่า "* ภูจิกถึงความ
สำเร็จด้วย ๒ ก้อนในวันนี้" ในบรรดา ๒ ก่อนนั้น เป็นลูกอัจฉ์ใน
การใส่ก้อนแรก."
ข้อว่า ตุตงิ ปิณุฑ อนาคต มีความว่า ในเมื่อภูกิครยัง
ไม่ถึงก้อนหนึ่งอันใด เป็นลูกอัจฉ์, เมื่อก่อนนั้นอันเป็นก้อนสุดท้าย
มาถึงแล้ว คือ อันภิกษ์ใสแล้ว วางลงแล้ว ต้องสังมาทิสด เพราะ
กราบนาบเชื่อมกันแล้ว. และอันภิกษ์บ่อยงี้ เมื่อเชื่อมกราบ