การอนุญาตให้อธิษฐานสำหรับภิญญุในฤดูฝน : หน้า 273/450

ประโยค(ตอน) - ทุดส่วนปกาปาสกาีจำนวน 1 หน้า ที่ 272 เป็นดังนั้นโดยน้อยอย่างนี้ว่า "ewอนุญาตให้อธิษฐาน สำหรับภิญญุ ผู้บริหารไดจิวรโดยส่งเขวว่าไดจิวรเท่านั้น ไม่ใช่ให้วีก็ แต่ ผ้าบ้าน้ำฝน อนุญาตให้อีกปอยดีเดียว ถาดาก 4 เดือน (ฤดูฝน) ไม่ใช่ให้อธิษฐาน และเมื่อมิอรรถวานอย่างนี้ ภิกษุปิดใครจะอยู่ ปราศจากไดจิวร ผนใดผืนหนึ่ง เป็นอันทรงประทานโอกาสแกภิญญุ นั่น เพื่ออนุญาตอธิษฐานแล้ววิจัย เพื่อสะดวกในการอยู่รว (ไตรวิจิ) ไม่เป็นอาบัติ ในเมื่ออย่าง 10 วัน" โดยอายยึ บัญฑิต พิงทราบความที่วิกิไม่สำเร็จในวิจารเป็นดนทั้งหมดยังไม่แล้ว บทว่า วิสสุชาต มีวิจฉัยว่า ภิกษุให้อธิษฐานแกู่ผู้อื่น, ก็อย่างไร เป็นอันให้แล้ว และอย่างไร เป็นอันถือเอาแล้ว ? ภิกษุสะให้ กล่าวว่า "อิก ตูหย่ เทมมิ ทฏูนี โอเดชิม ปริอาชามี วิสสุชาติ ข้าเข้าให้ ยกให้ น้อมให้ สละให้ จำหน่าย วิวผืนนี้แก่ท่าน" หรือว่า "อิตถุณามนาสจกามิ สมนิ สะ" อันสุกชามิ ข้าเจ้าให้ 1 ล ฯ สะให้แก่นานผู้มีชื่อยี้๋ ดังนี้ เป็นอันให้ทั้งด้นหน้า ทั้งลับหลังแล้วก็เดี๋ยว. เมื่อผู้สะให้กล่าวว่า "ตูหย่ คุณาหิ ท่าน จงถืออาณท่าน" ดังนี้ ภิกษุผู้บอกว่า "มาย่ะ คุณาหิ ข้าวเจ้า ถือเอาของข้าเจ้า" เป็นอันให้ถูก และถือเอาถูก. เมื่อผู้สะให้กล่าวว่า "ดว สนติกา กฤโณ ดว สนติกา โหด ดว สนติกา กฤสสลิ ท่านจงทำให้เป็นของท่าน จงเป็นของท่าน ท่านจงกระทำให้เป็นของ ท่าน" ดังนี้ ภิกษุผู้บอกว่า "มม สนติกา กฤโณ ข้าวเจ้า จะทำให้เป็นของข้าเจ้า มม สนติกา โหด จะเป็นของข้าเจ้า มม