การเคลื่อนที่ภายในกิเลา ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 14
หน้าที่ 14 / 450

สรุปเนื้อหา

บทนี้วิเคราะห์การเคลื่อนที่ภายในกิเลาในรูปแบบต่างๆ โดยการใช้ความพยายามในการสร้างการเคลื่อนที่ที่เกิดจากอนุปานินและการประสมประสานกับความเข้าใจในกิเลา นอกจากนี้ ยังกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างองค์ชาตและความพยายามในการเคลื่อนไหว พร้อมทั้งตัวอย่างเช่น การเคลื่อนที่ของสัตว์เล็กที่มีความรู้สึกต่างๆ ข้อความเน้นถึงความมุ่งมั่นและความพยายามที่สำคัญในแต่ละขั้นตอน

หัวข้อประเด็น

-การเคลื่อนที่ภายในกิเลา
-ความสำคัญของความพยายาม
-อนุปานินและความสัมพันธ์กับกิเลา
-การวิเคราะห์สัตว์เล็กและความเคลื่อนไหว

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค (ตอน) - ดูดซับสนับปาสำหรับกิเลา กาล - หน้าที่ 14 บทว่า อนุปานิน คือ ในรูปต่างชนิด มีช่องลูกกลาตาประตู เป็นต้น บทว่า ตุกกาย คือ ในรูปทั้งของตนและของคนอื่น การให้ลูกกะ เคลื่อนนี้ พระผู้พระภาคตรัสด้วยอำนาจจากความพยายามในรูปทั้งสอง การให้ลูกกะเคลื่อน ย่อมมีได้ แม้ในความพยายามรวมกัน โดยรูป ของตน และ โดยอนุปาทินรูป สองบทว่า อาณาส ถายมุสตุสความว่า ไมพยายามโดยรูป อะไร ๆ เลย ส่ายงอขาดโดยประโยค คือ การแอ่นเอวในอากาศ อย่างเดียวนะ บทว่า ราชปฏญา ความว่า ในเวลาคาชาติดกิเลนด เพราะจะมีกำลัง หรือ เพราะความกำหนด มือธิบว่า " เมื่อ องค์ชาติดกามความแข็งตัวขึ้นแล้ว." สองบทว่า กมมมีย์ โหติ ความว่า องค์ชาตเป็นอวัยวะควรแก่ การงานในอั้นให้เคลื่อน คือ เหมาะแก่การพยายามในอชมนัปรูป เป็นต้น บทว่า อุฎฺฐาลุจฺจปากนกฏฐูปกฏฐูปมภา ความว่า เมื่อองค์ชาต ถูกหนูให้เกิดความกำหนดเพราะบุ้งบงกด. ชื่อว่าบงงบง เป็นสัตว์ เล็ก ๆ มีขน, องค์ชาตันบนของสัตว์เล็ก ๆ เหล่านั้นถูกต้องจะรู้สึกกัน แล้วขึ้นตัว (?) ในบทนี้ พระผู้พระภาคเจ้าัสว่า " เพราะถูก บู้งกด (ก็) เพราะขนเหล่านั้น ย่อมสำเร็จเหมือนกันดงคชาด. แต่ โดยใจความ มือธิบว่า " เพราะถูกขนของบู้งขบแทงเอา"
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More