ทิวดอมน้ำปลาสำหรับแปลง ภาค ๑ : หน้า 397/450

ประโยค(ตอน) - ทิวดอมน้ำปลาสำหรับแปลง ภาค ๑ - หน้าที่ 396 มีการตำข้าวต้มน้ำและต้มผักเป็นต้น แต่เมื่อเกิดอาพในระหว่างทาง เมื่ออกชนะอื่นไม่มี จะแอดินเหนียวพอกแล้วต้มข้าวต้ม หรือ ต้มผักร้อน ควรอยู่ กว่า น วิสิฐชพุทโธ มีความว่า ไม่ควรให้แคนอื่น แต่ว่า สัทวิหาริกหรือนอื่นต่อกลาวมาตราที่ใบอื่นไว้นเกมส์ก้อเอาไปด้วยคิดว่า “มาตรนี้ ควรแกเรา มาตรนี้ ควรแก่พระเณร” ดังนี้ ควรอยู่ หรือกิฐอื่นถือเอามาตรในนั้นแล้วถาดมาตราของตน ก็ควร ไม่มีที่ต้องกล่าวว่า “เธองอมาตรของเรานั้นแหละมา.” กีในบทว่า ปวดริตนานี้ มีอธิบายว่า ในครูที่ท่านกล่าวว่า “ภิญญามาตรเป็นแผลเพียง ๕ แห่ง จะของมาตรใหม่ในที่เขาว่าปวรณา ได้ด้วยอาญาแห่งสงฆ์ ควรอยู่ ถึงมีมาตรในะแผลหย่อน ๕ แห่ง จะขอในที่เขาปวรณาไว้ด้วยอาญาแห่งบุคคล ก็ควร” ดังนี้ คำที่เหลือในสิกขาบทนี้ มีอธิบายทั้งนั้น สิกขาบทนี้ มีสมุฏฐาน ๖ เป็นภิริยา โนสัญญาวิมุก อติตกะ ปัญဒัตวิวัชนะ กายนกร มิจิจ ๓ มินาม ๓ ดังนี้เถอะ อุปปัญพันธสิกขาบท ขบ.