การศึกษาเชิงลึกเกี่ยวกับโจทย์ในพุทธศาสนา : หน้า 148/450

ประ โยค (๓) - ทัศนสมิ่งปาสัทกาแปลภาค ๑ - หน้า 147 โจทย์ ๔ อย่างนั้น การโจทย์ด้วยสีวิบัติ พึงทราบด้วยอำนาจแห่งกอง อาบัติหนัก ๒ กอง. โจทย์ด้วยอาจารวิบัติ พึงทราบด้วยอำนาจแห่ง กองอาบัติที่เหลือ. โจทย์ด้วยภิวิบัติ พึงทราบด้วยอำนาจแห่งมิจฉา- ทุจริตและอันตาคติทุจริต. โจทย์ด้วยอาริวิบัติ พึงทราบด้วยอำนาจแห่ง ลีขาบท ๖ ที่ทรงบัญญัติ because อภิพีเป็นเหตุ. การโจทย์อีก ๔ อย่าง คือ โจกระบูฎก๑ โจกระบูฎก๑ โจที่เป็นไปอย่างวีว่า " ท่านเสพเมถุนธรรม ท่านลักทรัพย์, ท่าน่มมนุษย์, ท่านอดคุณวิสิฐที่ไม่เป็นจริง " ชื่อว่า โจกระบูฎก1 โจที่เป็นไปโดยมีอิทธิอย่างวีว่า " ท่านต้องเมถุนธรรมปรากิฏก1 ชื่อว่า โจพระบูฎก. โจที่เป็นไปอย่างวีว่า " อุปสงค์ดี ปวราณดี สังมรรคดี ร่วมกับท่านไม่มี" ชื่อว่า การห้ามสวาส. แต่ด้วยอาการเพียงเท่านี้ การโจทย์ยังไม่ถึงที่สุด. เมื่อพูดเชื่อมต่อ กับคำเป็นต้นว่า " ท่านไม่เป็นสมณะ ไม่ใช่เหล่าอาณศากบูฏ " จึงถึงที่สุด. การไม่กระทำกรรม มีการรณไหว ลุกรับ ประองค์ อัญชลี และพิธีเป็นต้น ชื่อว่า กาไหวสามจิจกรรม. การไม่ทำสามกิจกรรมนี้ พึงทราบ ในเวลาที่กู๋กำลังทำการ กราบไหวเป็นต้นตามลำดับ ไม่กระทำเกิกิฤูปหนึ่ง กระทำแก่ ภิคุณที่เหลือ. ก็ ด้วยอาการเพียงเท่านี้ ชื่อว่า โจก. ส่วนอามตย์ยัง ไม่ถึงที่สุด. แต่เมื่อถูกถามว่า " ทำไม ท่านจึงไม่กระทำกรรมไหว เป็นต้นแกเราเล่า? " แล้วพูดเชื่อมต่อ ด้วยคำเป็นต้นว่า " ท่าน