การศึกษาอิทธิฤทธิ์และอภิญญาในพระพุทธศาสนา : หน้า 171/450

ประโยค (อ) - ดูเดิมสมุทปากกามแปล ภาค ๑ หน้า ๑70 บทความว่า อภิญญากิยสม อิทธิรณสมาติ อาปุตญญาไว วา โหติ อิทธิรณญาณวา วา เป็นต้น ก็ชื่ออิทธิรณทั้งปวงนี้เป็นเรื่องนั้น และเป็นเรื่องอื่นนั้น อันผู้ ศึกษาเพี้ยมว่า "ทรงประมวลมาแล้ว" เพื่อแสดงเมื่อตั้งใจง ด้วยอำนาจแห่งอิทธิรณ์ อันเป็นเรื่องอื่นแห่งอันติ ที่คริสไว้แล้วในที่ สุดนั้นแล อันที่จริง เมื่อเป็นเทคว่า กถณญ อาปุตญจ อาปุตติย อภิญญาไหว โหติ คำนี้ อันพระองค์ควรปรารถนิง เพราะในอุณหนัน ได้ทรงยกขึ้นไว้ก่อนว่า อาปุตญญาณวา วา เป็นต้น เนื้อความนี้ ก็มาปในคราวพิจารณาอิทธิรณร์เป็นส่วนนี้ แห่งอาปุตญฤทธินั้นและ; เพราะเหตุนี้ พึงทราบว่า พระผู้พระภาคไม่ไดทรงปรารถนองั้น ทรงกำหนดเอาบุญฤทธาที่เดียว ปรารถนิกวา "กถณฤทธิ" อิทธฤสนุต อนุญญากิย ดังนี้ ในวาระทั้งสองนั้น อภิญญากิยวา มีเนื้อความนี้ที่เดียว จริงอยู่ อิทธิรณ์แต่ละอย่าง ๆ จัดเป็นเรื่องอื่น คือ เป็นฝ่ายอื่น เป็น ส่วนอื่นแห่งอิทธิรณ์ ๑ อย่างนอกจากนี้ เพราะมีอีกเป็นอิสสกกัน ส่วนในด้านภิกษาว มีวินิจฉัยว่า วิวาทิกรณี จัดเป็นเรื่อง นั้น เป็นฝ่ายนั้น เป็นส่วนนั้นแห่งวิวาทิกรรณ ก็เพราะมีอิสสกุเป็นสภา กัน อนุวาทิกรณี เป็นเรื่องนั้นแห่งอนุวาทิกรรณ ก็เหมือนกัน คืออย่างไร ? คือ เพราะว่า วิวาทที่อสูีฤกษ์การวัตถุ ๑๘ เกิดขึ้นตั้งแต่ ครังพุทธกาล และวิวาทที่อสูีฤกษ์การวัตถุ occured ในบั้นนี้ ย่อมเป็น วิวาทิกรณีอย่างเดียวกันแท้ เพราะมีวิดูเป็นสภากัน