การไม่เป็นที่รักและการขอสิ่งของในพระพุทธศาสนา : หน้า 103/450

ประโยค (๒) - ตุคตสมําปนาปสาทิกาแปล ภาค ๑ - หน้า 102 คำว่า มาเม วิทิสสนา อญ มีความว่า ความเป็นผู้ไม่ เป็นที่รัก อย่าได้มีแล้วแก่ข้าเจ้า อธิบายว่า " ข้ามเจ้าอย่าได้เป็นที่ เกลียดชัง คือ ไม่เป็นที่รักของท่าน หรือว่าท่านอย่าได้เป็นที่เกลียดชัง คือไม่เป็นที่รักของข้าเจ้า." บทว่า ตุลกุสลาน มิความว่า รวบรวมมาได้โดยยาก ด้วย อุบายทั้งหลาย มีลิฐกรรมและโครกกรรมเป็นต้น การอ้อนวอนขอ ที่กุญแจให้เป็นไปเอง ท่านเรียกว่า สังเอิก ในคำว่า สังอิอกาย ปน ภิกขุนาน นี้ เพราะเหตุนี้ บทว่า สังอิอกาย จึ่งมีรูปความที่ท่าน กล่าวไว้ว่า " ด้วยการวิงวอนของตน." อธิบายว่า " ด้วยอุปกรณ์ ทั้งหลายที่ตนผอมเอง." ก็ เพราะว่า กุฏิหนนี้เป็นอันภิทกุหตุอาศัยคู่ เครื่องอุปกรณ์ที่ตนขอมาเอง คือ ของามกระทำออ: ฉะนั้น เพื่อแสดงบรรยายแห่งธรรมั้น ท่านจึงกล่าวมากวาาแห่งบอว่า สังอิอกาย นั้นอย่างนี้ว่า " ของเองซึ่งคนอื่นบ้าง " เป็นต้น. [ แก้รภรรสิกมนทวิวัฏี ว่าด้วยการโบกฉาบภูมิ ] บทว่า อุตลิตตา ได้แก่ โบกฉาบปูนไว้เฉพาะภายใน. บทว่า อุตลิตตา ได้แก่ โบกฉาบปูนไว้เฉพาะภายนอก. บทว่า อุตลุตตตา ว่าด้วย " โบกฉาบปูนไว้ ทั้งภายในทั้งภายนอก." ในบทว่าชนะแห่งงว่า การยามนาน นี้ คำเพียงว่า การา- เปนตุเดน นี่เท่านั้น เป็นคำที่ท่านพระอุปถัลกล่าวไว้ เพราะว่าเมื่อมิค้า อย่างนี้ พยัญชนะย่อมเสมอกัน แต่เพราะเหตุที่ภิกษุแม่ให้สร้างภูติ