ฤดูฝนและการบริโภคในสระ : หน้า 335/450

ประโยค(ตอน) - ฤดูฝนมันปลาสากกาเปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 334 อาตาปีโวหา, สระนั่นพวกภิกษุไม่ควรบริโภคใช้สอย แม้ปิ ยะ-กัณฑ์ท่อต่าศาสะนั่นได้มา ก็บ่อกัปปิยะเหมือนกัน ถ้าเจ้าของ (สระ) บุตรและธิดาของเขา หรือใคร ๆ อื่นผู้ก็ในสกุลของเขา ทราบว่า ภิกษุทั้งหลายละแล้ว จึงถวายด้วยปิ ยะโวหารใหม่, สะนั่น ควร เมื่อสกุลวงค์ของเขาขาดศูนย์ ผู้ใดเป็นเจ้าของนนนั้น ผู้เป็นรับเอา แล้ว จึงคืน เหมือนนรชนเสน่หา อนุพา ทรงรีบเอาฝายนี้ที่ ภิกษุในจิตตลอดบรรพตชำแหละถวายคืน จะนั้น, แต่ในนี้ก็ึควร. จะทำภกาดในนั้น และกันสระใหม่ ในสระที่รับไว้ด้วย อานาอแห่งน้ำ แม้เป็นปิ ยะโวหาร ย่อมควรแก่ภิษุจุจิตริสูตริ. แต่การที่ภิษุเห็นพวกชาวบ้านอาศัยสระนั้น กระทำข้าวกล้องอยู่ จะตั้งปลายกรก ไม่ควร, ถ้าพวกเขาเอาถ้วยกับปลายกังเสียเถา ควรรับ, ถาพวกเขาไม่ถอย, ไม่ควรราวไม่ควรเตือน. การที่จะตั้งปลายกรกในสระที่รับไว้ด้วยอานาอแห่งน้ำ ควรอยู่ แต่จะทำภกาดในนั้น, จึงควร. เมื่ออัสชีวีก็ผูไม่ลาภใช้พวกภิกษุการทำภกาดำในกิยา เป็นอภินิยะแก่พวกภิกษุทั่วไปเหมือนกัน. แต่ถ้ามีโอกาสเพื่ออานา, ภิกษุจะจัดการเฉพาะน้ำเท่านั้นอย่างนี้ว่า