ฤดิบูรณ์นาฏศิลป์จานกาเปล ภาค ๑ ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 78
หน้าที่ 78 / 450

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการวิเคราะห์หญิง ๑๐ จำพวกในนาฏศิลป์จานกาเปล โดยพระผู้มีพระภาคเจ้าได้แสดงให้เห็นถึงธรรมชาติและบทบาทของผู้หญิงในแง่ต่างๆ ซึ่งแบ่งออกเป็น 10 ประเภท เช่น หญิงที่มารดารักษาและลักษณะของการอยู่ร่วมกับผู้ชายในสังคม ผู้หญิงกลุ่มนี้มีบทบาทสำคัญในการสร้างความเข้มแข็งและการควบคุมตนเองในสังคมของตน การกล่าวถึงในเรื่องนี้ไม่ได้เพียงแค่สะท้อนถึงความสัมพันธ์ระหว่างเพศ แต่ยังสื่อถึงการมีอยู่และพัฒนาการของหญิงในวรรณกรรมและศิลปวัฒนธรรมไทย.

หัวข้อประเด็น

-การวิเคราะห์หญิงในนาฏศิลป์
-บทบาทของผู้หญิงในสังคม
-อัตลักษณ์ของหญิงในศิลปวัฒนธรรม
-ประเภทหญิงในนาฏศิลป์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค-ฤดิบูรณ์นาฏศิลป์จานกาเปล ภาค ๑ หน้าที่ 78 แก้ชายอย่างนี้ว่า "เธอจับเป็นหัวขั้วคราว." บ่นติชมทราบว่าต้องส่งทีก็เสสด." [อธิบายหญิง ๑๐ จำพวก] บัดนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อทรงแสดงหญิง จำพวกที่ทรงประสงค์ในคำว่า อิตถียาว ปริสมนิ นี้ โดยประเภทแล้ว ทรงแสดงชนิดแห่งอานิม ด้วยอำนาจความเป็นผู้สื่อ ในหญิงเหล่านั้น จึงรัสเสว่า ท ส อิตถียาว เป็นนั่น. บรรดานาฏเหล่านั้น ว่า มาตรภูติว่า ได้แก่ หญิงที่มารดารักษา คือ มาตรารักษาโดยประการที่จะสำเร็จกอยู่ร่วมกับผู้ชายไม่ได้. ด้วยเหตุนั้น ท่านพระอานงจึงกล่าวแม้นภาชะแห่งว่า มาตรภูติ นี้ว่า "มาตรย่อมรักษามุ้งครอง ยังตนให้ทำความเป็นใหญ่ ยังอาจให้เป็นไป." บรรดานาฏเหล่านั้น ว่า ว่า รุฏติ ความว่า "ไม่ให้อไปที่ไหนฯ ว่า โคปิติ ความว่า ย่อมักไว้ในที่คุ้มครอง โดยประกายที่ชายเหล่านั้นจะไม่เห็น. สองบทว่า อิสสุรียา การว่า ความว่า ห้ามการอยู่ตามอำเภอใจแห่งหญิงนั้น ประพฤติบ่มี้. สองบทว่า สัจจติ ความว่า ยังอำนาจของตนให้เป็นไปในเมืองมนต์แห่งหญิงนั่นอย่างนี้ว่า “เจ้าทำสิ่งนี้, อย่าได้ทำอย่างนี้.” แม้หญิงทั้งหลาย มีกุญชีบำรักษาเป็นนั่น ก็พิษทราบโดยอุปนิษฐี โคตร หรือ ธรรม ย่อมรักษาไม่ได้, แต่ว่า หญิงอономรับมิ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More