ปิตตลักษาบทและการขายภาชนะ : หน้า 383/450

ประโยค(ตอน) - ดูแผนสนดปาสาก็นแปลภาค ๑ - หน้าที่ 382 นิสสัลคีปาจดิย์ ปิตตวรรณ์ที่ ๑ ลักษาบทที่ ๑ ปิตตลักษาบท ปิตตลักษาบทว่า เตน สมย จงเจ้าอะกล่าว ต่อไป :- ในปิตตลักษาบนั้น มีวิตฉยัน ดังดังนี้ :- ว่าปิตตวณิชย์ มีความว่า พวกสมะเชื่อสายพระศากยมุนตร จึงเกี่ยวทำการขายบาตร หรือร้านขายภาชนะในบ้านและนิมม เป็นต้น, ภาชนะท่านเรียกว่า อามิตตะ (ในคำว่า อามิตติคปล้น). ภาชนะเหล่านี้เป็นสินค้าของชนเหล่าใด ชนเหล่านั้น ชื่อว่า อามิตติกา (ผู้มีภาชนะเป็นสินค้า). ร้านตลาดของผู้มิภาชนะเป็น สินค้าเหล่านั้น ชื่อว่า อามิตติกปะยะ. อธิบายว่า "ร้านขายสินค้า ของพวกชามมือ." [อธิบายขนาดมาตร ๑-๗ ขนาด] หลายทว่า ตโย ปุตตสฺล วณฺณา ได้แก้ ขนาดแห่ง บาตร ๓ ขนาด. สองทว่า อาทุมพุทธกะน คฤถิ มีความว่า ย้อมข้าว ลูกแห่งข้าวสาร ๒ ทะนาน โดยทะนานมคร. ในอันธรถรตกถกถา ท่านกล่าวว่า "ที่ชื่อว่า ทะนานมคร มี ๑๒ ประละครึ่ง." ในมหารถรตกถา ท่านกล่าวว่า "ในเกาะสิงหล ทะนานตามปรกติใหญ่ ทะนานของ ชาวมุสลิม, ทะนานมคร ได้บาตร. ทะนานครึ่ง โดยทะนานมคร น เป็นหนึ่งทะนานสิงหล."