การศึกษาและการประยุกต์ใช้พระวินัย : หน้า 275/450

พื้นที่นี้เป็นสิ่งที่มิใช่วัตถุอื่น ด้วยเหตุผลว่าถือเอาแล้วให้ผู้นี้ คำว่า นุสุต เป็นต้น มือธรรมนั้นนั้นแน่ ในคำว่า โย น ทนาย อบตุดุ ทุกกุจุ นี้ มีวิจินั่งนี้นี่ :- เป็นทุกกุแก่กผู้นี้ไม่คืนให้ ด้วยความสำคัญว่า “ภูกนี้ให้แล้ว แก่เรา." แก่กุผู้รู้ว่าเป็นของภูกนั้นแล้วจึงเอาด้วยสละ พระวินัยธร พึงให้ตีราคาสิ่งของปรับอาบัติ ฉะนี้แน่. ในสมุฏฐานเป็นต้น สถาบนี้ชื่อว่าศิฐฐานสมุฏฐาน ย่อมเกิด ทางกายกับวาจา และทางกายจากบิดา เป็นอธิษฐาน เพราะต้อง ด้วยการไม่อธิษฐานและไม่วิบัติ เป็นโนักษัญโฆษ์ เพราะไม่พัน ด้วยสัญญา แมไม่รู้ตัว ต้อง เป็นอิจฉกา ปณฺฑิตวินิจฉ ะ กายกรรม วจีกรรม มีจิต ๓ มีนาคม ๓ นั่นแน่. พรรชนานปฏญฺญาณิสิขาบท ในอรรถกถาพระวินัย ชื่อสมุตปาสาทิกา จบ.