กฎการแลกเปลี่ยนและการรับมูลค่า : หน้า 374/450

ประโยค (๑) - ดูดย่งสนิทสนมปลาสากาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 373 ในเพราะการรับมูลค่า เป็นทุกกฏของสิกขาบทนี้ ในเพราะการแลกเปลี่ยนภายหลัง เพราะเหตุไร? เพราะซื้อขายสิ่งเป็นอุปปโยะ อันนี้ เมือ็กิญจแลกเปลี่ยนกับอปิยะวัฏฐู ด้วยกับปิยะวัฏฐู นอกจากพวกสหธรรม ไม่เป็นอาบัติ ด้วยสิกขาบทก่อน ในเพราะการรับมูลค่า เป็นนิสสัคคิยปฏิปทิด้วยกิริยาสิกขาบทด้านหน้า เพราะการแลกเปลี่ยนภายหลัง เมื่อภิกษืออา พันธ์าการซื้อขายไป ไม่เป็นอาบัติ แต่โดยสิกขาบทข้างหน้า (แต่) เป็นทุกกฎของผู้ประกอบการพผลกำไร [อธิบายปัตตะดุกละเป็นอุทาหรณ์] อันนี้ ผู้กิษยาพึงทราบปัตตะดุกละนี้ อันแสดงถึงวามที่รูปลั สัพโหยาหาสิกขาบบทนี้หนัก ความพิสดารว่า ภิกขุใด รับอารุณีและวางให้ดูแรทเทลิลอนด้วยอุปะนะนั้น ให้ช่างหลีกลุงเราให้หลีกกัน แล้วให้ทำบาตรด้วยโลหะนั้น บาตรนี้ ชื่อว่า เป็นมหาอปิยะ ภิกขุ่นั้น ไม่อาจทำให้เป็นภิกขุได้ด้วยอุปะนะไร ๆ ก็ว่า ทำลายบาตนั้นแล้ว ให้ช่างทำกระบอก มัฑะกระบอกนี้เป็นอุปปะโยะ ให้กระทำมิด แม่ไส้ที่ตัดด้วยมืดตั้น ก็เป็นอุปปะโยะ ให้กระทำเบ็ดแม่ปลาทำให้ตายด้วยเบ็ดนั้น ก็เป็นอุปปะโยะ ภิกขุให้ชำร่วยด้วยมิดให้ร้อนแล้ว แช่น่า หรือมนสดให้ร้อน. แม้น้ำและมนสดนั้น ก็เป็นอุปปะโยะเช่นกัน ในมหาปฐวี ท่านกล่าวว่า "ก็ภิกขุใด รับอุปะนะและซื้ออุปสรก ด้วยอุปะนะนั้น แม้มาตรนี้ของภิกขุนัน ก็เป็นอุปปะยะ ไม่สมควรแก่"