ทิวเขาสมาน ปาปะทา ภาค ๑ - หน้า ที่ 432 : หน้า 433/450

ประโยค(๒) - ทิวเขาสมาน ปาปะทา ภาค ๑ - หน้า ที่ 432 จึงกล่าวว่า "ท่านขอรับ ! ผมจักถวัติถวายท่านในวันชื่อนั้น แล้วจักเก็บไว้," และภิกษุให้ lowering 10 วัน ไปจากวันที่ช่างนั้นกำหนด ไว้ เป็นนิสสัคคียะปาจิตติ แต่ช่างทุกกล่าวว่า "ผมจักทอดอัจฉริวถวาย ท่านแล้วจักส่งจ้างไปให้ตราบ" แล้วทำเหมือนอย่างที่พูดไว้ แต่ภิกษุที่เขาวานไปไม่บอกแก่ภิกษุ นภิวารปั้น หรือได้อน แล้วบอกว่า "ท่านขอรับ ! จิวรของท่านสำเร็จแล้ว," การบอกของภิกษุนี้ ไม่เป็นประมาณ แต่ในเวลานี้เธอให้ล่วง 10 วัน ไป จำเดิมแต่ว่าเธอได้ยินคำของภิกษุที่ช่างทุกวันไปนั้นแนะบอก จึงเป็นนิสสัคคียะปาจิตติ. ถ้าช่างทุกกล่าวว่า "กระผมทอดอัจฉริว เพื่อทำแล้ว จักส่งไปถวายในมือของภิกษุบางรูป" แล้วจะทำตามที่พูดนั้น แต่ภิกษุที่รับจิวรไปก็วิโรจน์บรรจวนของตน ไม่บอกแก่ตอบ ภิกษุนางบรูปล่าวว่า "ท่านขอรับ ! จิวรึที่มาใหม่สวดด้นบ้างหรือ ?" เธอกล่าวว่า "จิวรที่ไหนกัน คุณ ! ?" ภิกษุนี้จึงตอบว่า "ที่เขาสวมในมือแห่งภิกษุชื่อนี้," คำพูดแม้ของภิกษุนี้ ก็ไม่เป็นประมาณ. ต่อเมื่อใดภิกษุนั้นออกจิวร่า, เมื่อเธอให้ล่วง 10 วัน ไปบันได้ว่านี้เป็นนิสสัคคียะปาจิตติ. แต่ถ้าจำจ้างให้ทอ เป็นของที่ภิกษุยังไม่ได้จ่ายให้ ยังรักษาอยู่นุบาลเท่าที่จำจ้างทำยังเหลืออยู่ แม้เพียงกกนิกหนึ่ง. ข้อว่า อนัปปิติ จิวรึ ลิขพุ ิ มีความว่า "ไม่เป็นอาบัติแก่ภิกษุผู้ขอซึ่งเพื่ออัจฉริว.ในจิวรทั้งหลายมีว่า "ผ้าอัทธา" เป็นต้น มีอธิบายว่า