ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค 1- เพื่อนสมันปลาสำหรับแปล ภาค ๑ - หน้า 202
กล่าวกะพวกภูมิชื่อว่านเมตตะและภูมะชะวา "ท่านผู้มีอายุ!
ชื่อว่า กรุงเทพฯมีพวกมนุษย์ ๑๘ โกฎี อยู่ครบครอง เป็นปาก
ทางแห่งความเมตตาของแว่นอังเกะและคะวั้งสอง กว้าง ๑๐๙ โยชน
ประดับด้วยหมู่บ้าน ~ หนึ่งตำบล พวกท่านจงให้สร้างสำนักงานในที่
ใกล้ ๆ กรุงเทพฯนั้นแล้ว ปลูกเมล็ดขนุนและมะพร้าวเป็นต้น
สงเคราะห์ตะรกูลด้วยดอกและผลไม้หล่น ให้พวกเด็กหนุ่มของ
ตะรกูลบาแล้ว ขยายบริษัทให้เจริญเถิด."
ประโยค 2- เพื่อนกะภูมิชื่อว่าสชิบและซุปผักพูดวา "ท่านผู้มีอายุ!
ขึ้นชื่อว่ากูฏิศิษเวท อันเมฆ (ฝน) ๒ ฤดู อ่านวยแล้ว ยอมได้ข้าวกล้า
๑ คราว, พวกท่านจงให้สร้างสำนักงานในที่ใกล้ ๆ กูฏิศิษเวทนั้น
นั่นแล ปลูกเมล็ดขนุน บนุน และะพร้าวเป็นต้นไว้ สงเคราะห์ตะรกูล
ด้วยดอกและผลไม้หล่นนั้น ให้พวกเด็กหนุ่มของตะรกูลบาแล้ว
ขยายบริษัทให้เจริญเถิด."
พวกกะภูมิอุพัคคีย์เหล่านั้น ได้กระทำอย่างนั้น บรรดาพวก
กะภูมิอุพัคคีย์เหล่านั้น และสะใภ้ มีกฐึเป็นบริวาร ฝ่ายละ ๕๐๐ รูป
รวมเป็นจำนวนกฐึ ๑๕๐๐ รูปว่า ด้วยประกอบอย่างนี้.
บรรดากะภูมิอุพัคคีย์เหล่านั้น กะภูชื่อปนุทุกและโลติคะ พร้อม
ทั้งบริวารเป็นผู้มีศิละแวะ เทียวไปยังชานบทนี้เป็นที่จารึกบรรลุพระ
ผู้มีพระภาคเจ้า. พวกเธอไม่ก่อให้เกิดเรื่องใหม่ ๆ ที่ยังไม่เคยมี
ใครทำ, แต่ตอบอ้ายลำพองสาของทรงบัญญัติแล้ว ส่วนกะภูมิอุพัคคีย์อื่นๆทั้งหมดเป็นอัสซีซ ยอมให้เกิดเรื่องใหม่ ๆ ที่ยัง