การปลูกต้นไม้เพื่อประโยชน์ในพระพุทธศาสนา ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 205
หน้าที่ 205 / 450

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการปลูกต้นไม้ในบริบทของพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงความสำคัญของการรดน้ำและการดูแลต้นไม้เพื่อประโยชน์ต่อการบำเพ็ญทางจิตใจและการสงเคราะห์ผู้อื่น ภารกิจนี้แบ่งเป็นหลายด้าน เช่น การใช้ต้นไม้เพื่อประโยชน์ในครอบครัวและชุมชน การปลูกไม้อย่างมีวัตถุประสงค์ และการทำหน้าที่นี้เพื่อสนับสนุนสิ่งดีในสังคม การดูแลรักษาต้นไม้และการเติบโตในฐานะที่เป็นสัญลักษณ์ของการให้และการเจริญเติบโตทางจิตวิญญาณในทุกเพศทุกวัย

หัวข้อประเด็น

-การปลูกต้นไม้เพื่อประโยชน์
-การรดน้ำในการทำงาน
-การบำเพ็ญทานในพระพุทธศาสนา
-การสงเคราะห์ต่อชุมชน
-ความสำคัญของต้นไม้ในศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค(ตอน) - ดูยอดสมันปลาสำหรับกาแปลภาค 1 - หน้า ที่ 204 ตรงไป การรดน้ำที่เป็นกับปิยะ การรดด้วยน้ำล้างมือ ล้างหน้า ล้างเท้าและอาอ ที่ชื่อว่า กับปิยะโหร keras คำว่า "จงรู้ไว้ในนี้ จงรู หลุมนี้, จงรู้ว่าไมดอกนั้น, จงรูน้ำในนี้" และการทำงานนี้แห่งให้ตรง ที่ชื่อว่า ปรียา ได้แก้ คำมือกว่า "บันดทควดควรให้ปลูก ต้นไม้ทั้งหลาย มีดินไมดอกเป็นต้น จะเป็นไปเพื่อประโยชน์ต่อกาล ไม่นาน" ที่ชื่อว่า โอกาส ได้แก้ การยึดถืออบและเสียมเป็นต้น และ กอไม้ดอกทั้งหลายอยู่ จริงอยู่ พวกสามเณรเป็นต้น เห็นพระเฑระ ยืนอยู่เช่นนั้น รู้ว่า "พระเฑระประสงค์จะให้ทำ" แล้วจะมา ทำให้. ที่ชื่อว่า นิมิตตกรรว ได้แก้ การนะนำอและเสียม มี่ ขาวน และภาชนะนำวางไว้ในที่ใกล้ ๆ ลักษณะทั้ง ๕ ประการนี้ ย่อมไม่ควรในการปลูก เพื่อ ประโยชน์แก่การสงเคราะห์ตระกูล เพื่อประโยชน์แก่การบโภคผล กิจ 2 อย่าง คือ อากปิยโหราหร และกับปิยโหราท เท่านั้น ไม่ควร. กิจ 3 อย่างนอกนี้ ควรอยู่. แต่ในมาตรว่า นกว่,”แม่ กับปิยโหราห ก็ครร. และการปลูกไม้ ย่อมควรเพื่อประโยชน์แก่บุคคลอื่น แก่ สงฆ์ หรือแก่เจดีย์ด้วย" แต่การใช้ปลูก เพื่อเต้องการอาม
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More