ข้อควรปฏิบัติในการใช้สอยวัสดุทางศาสนา : หน้า 362/450

ประโยค(๑) - จุดเดืม้นปลาสากนาฬิกาแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 361 คนทั้งหลาย เอาวัตถุดิบนี้ จ่ายหาเตียงและตั้งเป็นต้นก็ดี สร้าง อุโบสถากาศก็ดี สร้างโรงฉันก็ดี จะบรีกใช้สอย ก็ไม่ควร. แม่ ร่ำมา (แห่งโรงฉันเป็นต้น) อ้นแผ่ไปตามขตของเรือน ก็ไม่ควร. ร่วมเถ เขาเลยเขตไป ควรอยู่ เพราะเป็นของจรมา. จะเดินไปตาม ทางก็ดี สะพานก็ดี เรียงดีดี แก่ดีดี ที่เขาจำหน่ายวัดฉุนสร้างไว้ ไม่ควร. จะดื่ม หรือใช้สอยอันที่อิ่มเต็มปริมาณสังโภคบรณี ซึ่งเขา ให้ดูด้วยวัดฉุน ก็ไม่ควร. แต่ว่า เมื่อบำภายใน (สระ) ไม่มี น้ำ ที่ไหลมาใหม่ หรือฝนไหลเข้าไป จสมควรอยู่. แม้น้ำที่มาใหม่ ซึ่งซ้อมพร้อมกับสระโบสถ์นั้นที่ซ้อม (ด้วยวัดฉุน) ก็ไม่ควร. แต่ว่า สงฆ์วัดฉุนเป็นของฝาก (เก็บดอกผล) บริโภคปีจัย. แม้น ปัจจัยเหล่านั้น ก็ไม่ควรเก็บเธอ. แม้อามซึ่งเป็นที่อึงสงค์รับไว้ (ด้วยวัดฉุน) ก็ไม่ควรรอเพื่อบริโภคสอย. ถ้าหนี้ดี ซีซีดี เป็นอกัปิปะยะ, จะใช้สอยนี้ดิน จะบริโภคผลไม้ไมควรทั้งหมด. ถ้ากินบ จะนั่งหรืออนนอนพื้นที่ ควรอยู่. ข้อว่า สง โส อนุญาต มีความว่า เขาโยนทิ้งไป ณ ที่แห่งใด แห่งหนึ่ง. ถ้ามันเขาไม่ทิ้ง หรือถือเอาไปเสียเอง, ไม่พึงห้ามเขา. ข้อว่า โน เอก อนุญาต มีความว่า ถ้าเขาไม่ถือเอาไป และ ไม่ทิ้งให้ หลักไปตามความปรารถนา ด้วยใส่ว่า "ประโยชน์อะไรของ เราด้วยการขวนขายนี้," ลำดับนั้น สงผีงสมดักกุ้มผู้มีลักษณะตามที่