การปลดเปลื้องอาบัติในพระพุทธศาสนา ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 310
หน้าที่ 310 / 450

สรุปเนื้อหา

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงการไม่เป็นอาบัติในบริบทของการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา โดยมีการนำเสนอวิธีการและข้อกำหนดที่เกี่ยวข้อง เช่น การถอดถอนที่เกิดจากความประสงค์เพื่อประโยชน์ส่วนตัวหรือส่วนรวม การวิเคราะห์และอธิบายบทบาทของภิกษุและญาติในบริบทนี้ จากการอ้างถึงอรรถและแหล่งที่มาที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติและการรักษาศีล โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของการกระทำที่มุ่งประโยชน์ต่อผู้อื่นซึ่งภาพรวมแสดงให้เห็นถึงหลักธรรมที่สำคัญในพระพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

- การไม่เป็นอาบัติ
- บทบาทของภิกษุ
- หลักธรรมในพระพุทธศาสนา
- การประโยชน์ต่อผู้อื่น
- การศึกษาและการวิเคราะห์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค(ตอน) - ดูเหตุสมมุติการแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 309 ในคำว่า อนุญาสุสตายู this มีรธอย่างหนึ่ง ดังนี้ว่า "ไม่เป็นอาบัติเกิดกับผู้ถอกพวกญาติและคนในครอบครองตนเอง เพื่อ ประโยชน์แก่ตนเองอย่างเดียวเท่านั้น โดยที่แท้ ขอเพื่อประโยชน์ แก่ผู้อื่น ก็ไม่เป็นอาบัติ." ส่วนอรรถอย่างที่สองในบทว่า อนุญาสุส นี้ ดังต่อไปนี้ว่า "ไม่เป็นอาบัติเกิดกับผู้ออกปากออกจากญาติและคนในครอบครองภิกษุอื่น เพื่อประโยชน์แก่ตนั่นนั่นเอง คือ พระพุทธรักษิด หรือ พระธรรม- รักษิด ซึ่งได้วารว่า “ผู้นั้น” คำที่เหลืออธิบดีดังนี้นั้น. บรรดาปณิธานจะมีสมุฏฐานเป็นต้น สิกขาบทนี้ ก็มิสมุฏฐาน 6 เป็นกิริยา โนนสัญญาวิโมกข์ อติฏกะ ปินตตวัจฉะ กายกรรม วิถีกรรม มีจิต 3 มันนาท 3 ฯลฯ. พรรณนาอัญญาณกวิโมกข์สิกขาบท จบ. ๑. อนุญาสุสตา ๑/๔๕๒ กำหนดให้แปลว่า ไม่เป็นอาบัติเกิดกับผู้ปาจีงทั้งหลาย ที่พวกญาติมีของพวกอื่นในครอบครองไว้ เพื่อประโยชน์แก้พระพุทธจิต หรือพระ- ธรรมรักษิด นั่นนั่นแล - ผู้ไดวิเคราะห์ว่า “ภิกขุอื่น”- ผู้พระสะ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More