การเรียนการสอนในพระธรรม : หน้า 369/450

ประโยค(ฮ) - ดูรายละเอียดจากภาพทางแปลภาค ๑ - หน้า 368 อุปัชฌาย์. "เรียนไว้แสดงคุณ ! ฉันนั่งใกล้ ๆ เธอ." พระเฑาะห์. "ดีละ ขอบรับ ! เมื่อท่านนั่งอยู่ด้วย กระผมก็เรียนเอา" แล้วเริ่มเรียนติดต่อต้านกลางคืนกลางวัน วันสุดท้ายเห็น สตรีภายได้ถึงแล้ว เรียกว่า "ท่านขอรับ ! กระผมได้สับมาก่อน แล้วที่เดียว, ถ้ากระผมพิสูจุ้อย่างนี้ จะไม่ผิดเรียนธรรมในสำนักคนเช่นนี้เลย." ก็พระมหาเฑาะห์เป็นอันมาก ได้เรียนเอาในสำนักของพระเฑาะห์นั้นแล้ว ได้ประกอบฐานมหาชนเท่าสักเท่าไร อนทองและเงินแม่ทั้งหมด คู่กายพิสูจน์ทราบว่า ถึงกาสงเคราะห์ว่ารูปปิยะนั้นนั้น ในคำว่า รูปาย รูปสมถิ นี้ สองบทว่า รูปาย เวรมิโก มีความว่า เกิดมิความสงสัย โดยนัยเป็นคำว่า "เป็นทองคำ หรือ ทองเหลืองหนอ ?" สองบทว่า รูปาย อรูปลาณ มีความว่า มีความสำคัญในทองคำเป็นต้นว่า เป็นทองเหลืองเป็นต้น. อีกอย่างหนึ่ง บุคคลผู้ใดในบุญทั้งหลาย มินามสนของพระราชาเป็นต้น ถาวรเงินและทองใส่ไว้ในกัป ของจรเดีย ของหอมนและกายานเป็นต้น, ถ้วยแผ่นผ้าลัก ๆ รวมกับบาและที่ขอดไว้ ที่ชายผ้าเป็นต้นนั้นแล แกลักบุทั้งหลายผู้ที่บิณฑบาตผ้า, ภิกษุท้งหลายรับเอาด้วยสำคัญวัตถาดารเป็นต้น หรือสำคัญว่าว่า. ภิกษุนี้ พึงทราบว่า "ผู้มีความสำคัญในรูปายว่ามิใช่รูปาย รู้เอารูปาย"