การวิเคราะห์บทประยุกต์ของอคลานุปจูฬสรุปปริวาส : หน้า 69/450

ประโยค (ตอน) - ทุดิสนุปาปาสาที่กกเกลก - หน้าที่ 69 พึงแวะหา" ดังนี้ ในบทว่า อคลานุปจูฬสรุปปริวาส์ นี้ ย่อมควรทั้งเครื่องคามุ ทั้งเครื่องล้อม แท้จริง ลักษณะปัจจัยสันษ์นี้ เป็นเครื่องล้อมชีวิตบ้าง เพราะ ไม่ให้ช่องแก้วความเกิดขึ้น แห่งอาพาธจงจะยังชีวิตให้พินาศ เป็น เครื่องคามุบ้าง เพราะเป็นเหตุให้ชีวิตนั้น เป็นไปไม่ได้ เพราะ ฉะนั้น จึงเรียกว่า "บริจาร" พึงทราบเนื้อความอย่างวว่า " อาคาน-ปัจจัยสันษ์นั้นด้วย เป็นบริจารด้วย โดยชนิดดังกล่าวนี้' เพราะ ฉะนั้น จึงชื่อว่า คำานปัจจัยสันษ์-บริจารนั้น" บทว่า วาสล แปลว่า เสวะ คือ ชัวะ ดินย่านหนึ่ง ผู้ที่ชื่อว่า วาสะ เพราะอรรถว่า ไหลออกมา อธิบายว่า "ย่อมหลังออก" บทว่า นิฐฐิวา แปลว่า บ้านเภะให้ตดไป ด้วยคำว่า กิลาสะ เกน หยามิ ดังนี้ หญิงนั้นแสดงว่า " เราคืออย่านว่าหญิงอื่นคนไหน ? ว่าโดยอะไร ? คือ ว่าโดยโกละ ก็ทาม โดยเครื่องแต่งตัวก็ทาม โดยรูปร่างก็ทาม. หญิงชื่ออะไรล่ะ? จะเป็นผู้ดีงั้นไปกว่าเรา" บทว่า สนุติก ย่ออยู่ในที่ใกล้เคียง คือ ในที่ไม่ Id = ไกลโดยรอบ แม้ด้วยบทวากะนะ ท่านก็แสดงเนื้อความอย่างนี้ เหมือนกัน บทว่า อุตกามปจรีย น คำว่า การนำร่องด้วยถาม ๑. ม. มัง ๒/๒๒