การจัดดอกไม้และการทำดอกไม้ : หน้า 212/450

ประโยค - ทุเรียนส่วนปาปากะเปลือก ภาค ๑ - หน้า 211 ดอกกรรมณีกรมเป็นต้น ด้วยชื่อไม้ และกระทํ่าให้เหมือนฉัตรฉัตร. ดอกไม้ที่ทำอย่างนั้นโอพารื่นนักแส. ก็การที่จะผูกนามไว้ที่เพศธรรมาน เพื่อเสียดอกไม้ดีก็ จะเสียบอกไม้ดอกเดียวด้วยหนามเป็นต้นดี จะเอาดอกไม้เสียบเข้า ในดอกไม้ด้วยกันดี ไม่มีครู. ก็การจะชมดอกไม้ทั้งหลายไว้ในช่อง แห่งพาดตาข่าย ชุกธี ฟื้นนาค (กระจัง) ที่วางดอกไม้และซ่อ ในดอกเป็นต้น หรือว่า ในระหว่างช่องดอกโศก ไม่มีโทษ. เพราะ ดอกไม้จากนั้นไม่จีดเป็นวิมะ. แม่ในเชิงธรรมดา (เชือตำหรับ เสียบดอกไม้) มีนิยามอยู่นี้เหมือนกัน. ดอกไม้มีชื่อว่า เวลิชม ฟังเห็นในพวงดอกไม้และกำดอกไม้. อธิบายว่า คนบางพวก เมื่อจะทำวงดอกไม้เวนยอด (ธรรมสันฺ) เป็นต้น จิ้งรอบดอกไม้ทั้งหลาย เพื่อแสดงออกว่าเป็นพุ่มอยู่เก็บ บางพวกมัดดอกอุบเป็นต้นที่กานอย่างละ ๙ ดอกบ้าง อย่างละ ๑๑ ดอกบ้างด้วยคาย หรือ ด้วยปอ กระทำให้เป็นก้อนอุบ หรือลบ หรือ เป็นก้อนบ่าวหลวง การทำดอกไม้อย่างนั้น ไม่ควรทั้งสิ้น. โดยย้ายก่อน เหมือนกัน. แม้การที่จะเอาดอกสะพานดอกอุบเป็นต้น ที่พวก สามเณรอันนี้วางไว้บนบานให้เป็นห่อ ก็ไม่ควร. แต่จะเอาปอหรือ ก้านของดอกอุบเป็นต้นนั้นนั่นแหละ มัดเข้าด้วยกัน หรือ กระทำให้ เป็นห่อสะพาย ควรอยู่. ที่ชื่อว่า ท่อสะพานนั้น คือ พวกกิจจรวยบอาชาทั้งสองข้างของ ผ้ากาสะทที่พาดไว้บนคอเข้ามาแล้ว ทำให้เป็นผง (โป่งผ้า) ใส่ ๑. สารคุณปีปิ่น ๑/๑๖ มณฑุกามนุติ ธรรมสนามิกคุณ ลุมพนามีฤา