โกลิยศิวะศรี สิกขาบทที่ ๓ ทุติยสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 345
หน้าที่ 345 / 450

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอการตีความสิกขาบทที่ ๓ ในโกลิยศิวะศรี เกี่ยวกับพระธรรมคำสอน แบ่งเนื้อหาเป็นหลายส่วนรวมถึงวิธีการตีความคำศัพท์และการนำไปใช้ในบริบทของการศึกษาและการปฏิบัติ นอกจากนี้ยังมีการขยายความเกี่ยวกับแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการทำคำสอนในชีวิตประจำวัน โดยสรุปข้อคิดเห็นเกี่ยวกับการใช้สิกขาบทในการศึกษาและการพัฒนาตนเอง ในการวิเคราะห์และการเรียนรู้พระธรรม.

หัวข้อประเด็น

-ตีความสิกขาบท
-ความหมายของคำแต่ละคำ
-การใช้สิกขาบทในการศึกษา
-แนวคิดเกี่ยวกับพระธรรม
-การพัฒนาตนเองผ่านสิกขาบท

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค(คัด) - ดูเนื้อสมุดฉบับกาแปลภาค ๑ - หน้า ที่ 344 โกลิยศิวะศรี ๒ สิกขาบทที่ ๓ พรรณะเทวภาคสิกขาบท เทวดาศิกขาบทว่า เตน สมฺยบ เป็นต้น ขึ้นอ้อจะกล่าว ต่อไป :- ในภวาคสิกขาบทนั้น มีวิจฉํฉงนี้ :- สองบทว่า อนุตฺ อทิยตฺวา มีความว่า ให้ตีความเอียงขวา ไว้ที่ชายแห่งสันติฏฐูอุปาทํ ที่ชายผ้า จะนั่น. สองบทว่า ทวด ภาถา แปลว่า ๒ ส่วน. บทว่า อาทาทพุทฺฯ แปลว่า พึงถือเอา. บทว่า โคจิยาณิ แปลว่า มีสีแดง. คำว่า เทว ตุตุ อาทาทพุทฺฯ ท่านกล่าวหมายเอาอภิฑฺผู้ ประสงค์จะให้ขัดด้วยอนิวํ ๔ ส่วน. บัญฑิตพิจารณาสับสนินฐานว่า "ก็โดยใจความ เป็นอันทรงแสดงคำนี้ว่า ภกฺมู้ความประสงค์ จะทำด้วยขนอนียํ มีประมาณเท่าใด, ในขนอนียํมีประมาณเท่านั้น ขนอนียํ คําค ๒ ส่วน ขนอนียํขาว ๑ ส่วน ขนอนียํแดง ๑ ส่วน." คำที่ เหลืออธรณ์นั้นทั้งน้น. แม้สม ฤฐานเป็นต้น ก็เป็นเหมือนโกลิยศกาบนั่นเอง. สิกขา- บทนี้ ผู้ศึกษาพิพากษาว่า เป็นภกฺมี้ยาและอธิษฐานอย่างเดียว เพราะถือ เอาและไม่ถือเอาทํา านี้แก. พรรษานบทจากสิกขาบท จบ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More